Meer duidelijkheid, voorjaar, badkamer en Budapest

Het vorige blog ging vooral over het oriënteren in Duitsland. We hebben uiteraard alles goed op een rijtje gezet. Bart vind Duitsland nog steeds een fijn land met een mooie taal, de netheid op straat, de goeie infrastructuur. De kou en het grijze weer boeien hem niet zo. Maar mij wel. We zochten online nog verder en kwamen toen uit bij Spanje. In het grootste deel van dat land is er amper winter. Een kennis van ons die ook in Hongarije heeft gewoond, ging in februari naar Spanje om eens goed rond te kijken. En ik wilde er alles over weten. Een paar keer gebeld met haar. Ik heb online allerlei informatie opgezocht en met mensen gesproken die er al wonen. Ook advertenties van huizen bekeken. Ongeveer 30 jaar geleden heb ik een paar lessen Spaans gevolgd. Ik dacht dat ik alles wel zou zijn vergeten maar dat viel mee: hier en daar kon ik wel wat ontcijferen en de advertenties voor huizen waren zelfs redelijk makkelijk te begrijpen. Overal is wel wat en Spanje heeft het probleem dat het te droog is. Dan roept de overheid dat je niet meer je auto mag wassen, je tuin niet mag sproeien en niet mag douchen. Het is een probleem dat men blijkbaar niet goed kan oplossen. Dan kun je maar beter in het noorden gaan wonen waar het vochtiger en groener is, maar daar heb je in de winter kans op een dik pak sneeuw. We dachten dat het goed zou zijn om in april eens een kijkje te gaan nemen in Spanje. Maar toen we alles wat meer hadden doorgesproken, bleek Bart echt geen zin te hebben om er te gaan wonen. Het trekt hem gewoon niet. Waarop ik zei dat ik een reis dan zonde van het geld vond, we waren tenslotte net terug. Na weer een tijdje afwegen en bespreken, na visite van mensen die ook in Hongarije wonen en de taal niet goed machtig zijn die ook in meer landen hebben gewoond, overleg met nog meer anderen, kwam er eindelijk duidelijkheid. Bart gaat kijken voor een huis in Duitsland maar ik blijf in Hongarije. Ik zie ook Spanje niet meer zitten. Wéér andere mensen, een andere cultuur en niet te vergeten wéér een nieuwe taal. Nou is Spaans vrij eenvoudig, maar het is wel weer een verhuizing. Na 28 x in mijn 51-jarige leven van huis te zijn gewisseld, vind ik het iets te gortig worden. De energie voor alleen al een oriëntatiereis naar het zonnige zuiden kon ik niet opbrengen. Bovendien begon de lente me te roepen en ook de tuin…! Ik vind Hongarije nog zo gek niet. Hier kan ik doen en laten wat ik wil. We leven al semi off grid, we gaan in de zomer qua groenten weer richting zelfvoorzienend, dat kan ik alleen maar meer uitbouwen. Dat lukt alleen maar hier. Zo’n groot stuk grond krijg je nooit meer. Dan integreer ik maar niet. Inmiddels vind ik de taal ondergeschikt aan alle andere zaken. Zo ver ben ik gelukkig wel.

De kers die ik verplaatst heb, is aan het uitlopen, heerlijk dat voorjaar!

Wel ben ik een tijdje terug in een taal-isolement terecht gekomen. Dat was voor mij de voornaamste reden om weg te willen. Maar dat heb ik nu een plek gegeven. Ik heb allerlei Nederlanders en Belgen een vriendschapsverzoek gestuurd via Facebook. Omdat ik me richt op mensen met dezelfde taal. Dat gaat goed, ik heb ruim 300 vrienden waarvan het gros in Hongarije woont. Ook heb ik met een paar dames van boven de 50 een goed online contact op weten te bouwen. We hebben allemaal hetzelfde probleem: we spreken het Hongaars niet goed genoeg maar we willen wel aanspraak. Aangezien iedereen te ver uit elkaar woont om even op de koffie te gaan, kwam het heel goed uit dat een van de ladies op het idee kwam spraakberichten te sturen. Wat een goeie uitvinding! Dat is een stuk persoonlijker en makkelijker dan typen. We zijn niet alleen.

Een haas gespot op een van m’n wandeltochtjes.

Het was alles bij elkaar best een vermoeiende winter hier in Hongarije omdat we nog niet wisten wat we wilden. Al dat zoeken kostte veel energie. Maar dat geeft niet, het was nodig. We vinden het wel allebei raar, dat Bart een huis wil in een ander land. Maar we gaan niet uit elkaar, dat is het niet. Hij wil mij helemaal niet hier achter laten en ik wil hem zijn ambitie voor Duitsland niet afnemen. Mogelijk gaat Bart binnenkort kijken voor een onderkomen en als alles lukt, zal hij daar ‘wonen’ wanneer het in Hongarije hoogzomer is, want dat vind hij nou juist iets te gortig. Dan zal hij in ieder geval in de winter hier zijn omdat de stookkosten in Duitsland veel hoger zijn. Maar zo heel precies weten we het niet, het is voor ons ook nieuw. De duidelijkheid die we nu hebben is fijn!

Een Vlaamse gaai kwam drinken uit het bakje voor de katten

We gaan de boerderij dus niet te koop aanbieden en zijn wel aan het opknappen gegaan. In de keuken hebben we nu een klein, schattig boilertje, want daar hadden we nog geen warm water. In de badkamer hangt zijn grote broer. De vorige boiler was te oud en niet efficiënt. Vorige week is Bart de hele badkamer gaan aanpakken. Ik schreef al eerder, dat zelfs een kraakpand een betere badkamer heeft dan wij. De vloer moest eruit worden gehakt. Twee lagen tegels. Eronder zitten een soort kinderkopjes, het is alsof je buiten loopt. Op dit moment is het cement aan het drogen, hier mee zijn er gaten gevuld. Het is dus even behelpen, wassen bij de kraan in de keuken met de kleine boiler of met koud water. Een nieuwe toilet hadden we al, zo’n zwevend toilet dat ik altijd zweefplee noem.

De prachtige groen/rode vloer…

In deze halve cabine hebben we 3 jaar gedoucht.

Nu de boel verbouwd gaat worden, durf ik wel foto’s van de oude badkamer te laten zien

De Japanse sierkers was weer prachtig zoals elk jaar, witte bloesem van de kerspruim erachter.

De forsythia is zo geel, die geeft bijna licht

Wat zijn dit nou, brokjes? Ja. We hoorden – alweer – regelmatig een muis in het keukenblok scharrelen. Die kregen we niet te pakken. In dat kastje liggen ook schoonmaakdoeken en theedoeken. Ik pakte er een en er kwamen allemaal kattenbrokjes uit! Verrek, het lijkt wel of er een muis – of misschien een soort hamster? – brokjes verzamelde en ze in zijn ‘huis’ legde. Toen we een dag weg waren, vond ik bij thuiskomst naast de gehamsterde brokjes ook een half aangevreten rood ding. Het was een hete peper! Nu snap ik ook waarom ie aan dat witte, ronde pilletje heeft geknaagd, dat is een pijnstiller!!

Op 14 maart waren we een dagje weg naar Budapest. De lerares van wie we Hongaars hebben geleerd, is ook gids in die stad. Ze heet Ágnes Harsányi Dobiné en zij organiseert regelmatig rondleidingen. We zouden die dag in het Buda gedeelte gaan wandelen om de door kunstenaar Kolodko gemaakte beeldjes te gaan bekijken. Omdat zij adverteert voor de tours met de tekst ‘Nederlandssprekende gids’ komen er altijd landgenoten op af. We waren met een club van totaal 15 Nederlanders en Belgen en het was prachtig lenteweer. We zaten die dag al iets voor 8 uur in de auto. Gelukkig maar, want onderweg was er oponthoud langs de snelweg. We kwamen daardoor als laatsten aan maar we waren nog net op tijd. We hebben van 10.30 tot na 15 uur gewandeld, afgewisseld met delen die we met de tram hebben afgelegd. Het was ontzettend leuk allemaal. En reuze handig; je hebt een gids bij je die precies weet hoe het openbaar werkt, waar je de kaartjes moet kopen en Ágnes had ook een ruimte in een café gereserveerd waar we koffie dronken. Bij elk beeldje hoorde een mooi verhaal. En natuurlijk kwamen we langs andere gelegenheden die de moeite van foto’s maken en achtergronden vermelden waard waren.

De basiliek van de heilige Stefan, Szent István Basilika.

2 foto’s van de Hongaarse postspaarbank met prachtige details.

De gids met een foto van Kolodko

De kikker was echt favoriet.

Parlementsgebouwen

Rivier de Donau met het uitzicht op het gedeelte dat Buda heet

Het beertje van Mr. Bean

Café Gerbeaud, zeer geliefd door keizerin Sissy. Het bestaat nog steeds.

De Michael Jackson boom met het reuzenrad erachter.

Dit vond ik een mooie hoek.

Boeken in allerlei talen te koop.

De joodse synagoge.

De bekende markthal.

Hier deden we koffie en een broodje. Je ziet de bloesems in de spiegeling.

De bloesems

Ik waande me even in Amsterdam.

Het viel op hoe schoon de stad was, bovengronds maar ook beneden in de metrostations.

Overal zo netjes en schoon. Ook in de metro zelf. En nergens gedoe met duwen of wat dan ook. Wat een stad!

De laarzen van Stalin, voor de grap met een skateboard.

Dit lijkt me een interessant museum. Het is gericht op het ontstaan van muziek.

Toen we hier waren, was iedereen moe. Dat is logisch met het geslenter. Maar het was het zeker waard!

Het allerlaatste beeldje is Dracula.

We gingen met de metro terug naar het centrum. Het was heel gemoedelijk en gezellig! Dit wil ik vaker. Op 18 april is het 2e deel van de tour, in het Buda gedeelte. Pest is het centrum van de stad die in 2 stukken wordt verdeeld door de Donau.

Bart en ik gingen lekker uit eten bij de Thai Tom Yum, daar waren we vaker geweest. Ik heb zo genoten van m’n gebakken vis en veel groente. Daarna nog langs een Aziatische winkel waar we o.a. ketjap en tempeh hebben ingeslagen. Het was een mooie dag!

Dit is een struikje daslook. Heeft zijn beste tijd gehad maar ik heb toch een bosje gekocht, gewoon bij de Spar. Om te proberen. Het is er de tijd voor. Het smaakt een beetje naar knoflook. Ik heb er kruidenboter van gemaakt, prima! Ik had ooit geprobeerd daslook zelf te kweken maar helaas.

Thuis ben ik verder gegaan met de bezigheden. Inmiddels heb ik kweekbak nr. 26 in elkaar.

In de stal is mijn schilderruimte.

Borden voor in de moestuin gemaakt van oude stukjes laminaat en overgebleven stokken en latten. A P K B V W = alle pesticiden kunnen beter vermeden worden = aardappels peulvruchten koolsoorten bladgroenten vruchtgewassen wortelgewassen.

Alle zelf gekweekte kruiden krijgen nieuwe etiketten waar de medicinale werking op staat.

Wolfje en Stevie liggen soms samen in de mand.

Een van de kippen had zo’n groot ei gelegd, dat kon maar een ding betekenen: een dubbel dooier! Lekker voor in de pannenkoeken.

Wanneer er vorderingen zijn met de badkamer, laat ik het hier weten. We hebben heel mooie vloertegels gekocht en een mooie wastafel.

Dit gebeurde gisteren in ons kleine stadje Szabadszállás: het elektriciteitsbedrijf heeft een nest voor de ooievaars in gereedheid gebracht! En voor ‘t eerst zie ik dat een bericht naast ‘t Hongaars, ook in het Engels staat. Van Facebook op de dorpspagina:

Fészket raktunk. Az MVM munkatársaival visszahelyeztük a fehérgólya-fészket Szabadszállason a Szent István utca sarkára. A korábbi fészket úgy tettük vissza, hogy a fiókákra potenciálisan rátekeredő és ezért veszélyes bálazsinegeket eltávolítottuk a fészekalapból.

We built a White Stork nest. We removed the dangerous plastic ropes from the former nest and put out a new nest platform. Now, a safe nest is waiting for the Storks. Thanks to MVM, the local electric company, for their help!

Last but not least: Natasja en Rose hebben een leuke vlog gemaakt, waarin zij de kijkers op andere bloggers en vloggers attenderen. Het gaat om Nederlanders die in Hongarije wonen uiteraard, zoals : Daan van Sloten, Lucienne van Ek, Jade & Patrick, Gerard en Angela. En ik mocht er ook bij. Daaronder een video van Daan van Sloten waarin zij een pakket van 19 kilo aan het uitpakken is. Dat hadden we naar haar opgestuurd. Zo leuk om te zien!

Nieuw item: ik ga onder elk blog een hit plaatsen, die ik vroeger te gek vond. Alles uit de jaren ’80, want dat vond ik verreweg de leukste muziek. Toen ik als kind graag naar Toppop Yeah keek en later naar Countdown Café! Hier is de eerste: