Een verrassing op 4 pootjes

Vrijdag 23 juni was het overdag de heetste dag tot nu toe dit jaar: 39 graden met felle zon. En net als in NL, raakte de lucht vol spanning en kwam ‘s avonds de ontlading. Steeds donkerdere wolken, harde wind, veel regen en bliksem. In andere delen van Hongarije had men last van modderstromen. Bij ons gelukkig niet. Dat komt o.a. doordat de grond hier zo droog was, dat de regen er vanzelf in verdween. En die mensen elders hadden asfaltpaden langs hun huizen of woonden aan een weg. Op ons erf zijn maar 2 kleine stukjes betegeld en 1 stukje is met grote stenen platen belegd. Er ontstonden heel even plassen, wat al uniek is en daarna was het weg. Maar wat een herrie. De dakgoot bij de keuken ging tekeer. Er kwam een hele waterval naar beneden en dat kon allemaal tegen de muren kletteren, wat we natuurlijk niet willen. Bart riep dat we daar iets aan moesten doen, de goot zat waarschijnlijk verstopt. Het regende zo hard en zoveel dat ik zei :’prima, ik help wel maar dan zonder kleren’. Dus ik op m’n Ma Flodder groene regenlaarsjes en verder niks. Want wat heb je er aan als je dan na het werk al je natte zooi uit moet trekken, uitknijpen en moet laten drogen? Er komt toch niemand over de schutting gluren. Bart klom op de ladder en ik hield ‘m vast, bladeren uit de goot gehaald en snel weer naar binnen. Wat een kou, wat een verschil met overdag! En natuurlijk vloog ‘s avonds de stroom er af. Je kunt er bijna een klok op gelijk zetten. Bart ging met het noodaggregaat aan de slag en dat gaat steeds makkelijker. Zaterdag ging de stroom er vanzelf weer op.

Deze stokroos is zo hoog dat ik 2 foto’s moest maken om ‘m er helemaal op te krijgen. Totaal 15 bloemen geteld. Hij is toch mooi donker en niet lichtgekleurd zoals ik in het vorige blog dacht te weten. Die voor de woonkamer is 2 meter 39 en deze in de moestuin is 2 meter 55 hoog!

Maandag was er weer een stroomstoring, na 17.00 uur met prachtig weer. We snapten er niks van. Bart ging kijken waar Poekje was gebleven want zij had zich niet afgemeld 😁. Hij kwam richting het erf van buurman Slijptol. Ze raakten aan de praat en de buurman zei dat hij al had gebeld maar hij wist niet hoe of wat omdat hij buiten aan het werk was. De buur keek even binnen en ja, er was weer stroom. Maar bij ons niet. Toen bleek dat er een boom op een kabel was gezakt, die was natuurlijk los geraakt door het noodweer van vrijdagavond.

Buurman wilde voor ons bellen, want Bart gaf aan dat dat nog te moeilijk is. De klantenservice zei dat er binnen 2 uur een monteur zou komen. Dat zou uiterlijk om 23 uur moeten zijn. We hebben tot na 12 uur gewacht maar er kwam niemand. De volgende ochtend kwam er een autootje van de MVM aanrijden en die hebben met een hoogwerker de boom iets verschoven… Toen deed het elektrisch het weer. Gelukkig maar, wat een opluchting. Leuk dat we voor nood apparatuur hebben maar je word er wel chaotisch van. Overal verlengkabels en herrie op de achtergrond. En die onzekerheid. Het mooie is wel dat we nu de buurman zijn naam en telefoonnummer hebben gekregen en hij dat van ons.

Een paar weken terug is er een klein katje komen aanlopen. Poekje was er niet van gediend en vloog er achteraan, onder de jeneverbesstruik. Lawaai! Grommen en grauwen. Even later zat het zwervertje een meter of 5 bij ons vandaan. Dat moet wel een vrouwtje zijn dacht ik, ze is wit met wat bruin en rood. Alleen vrouwtjes kunnen drie kleuren hebben. Wat een kleintje. We konden haar niet goed benaderen. Ze had verschillende teken in haar vacht. Eten gegeven en een bakje water met een klein cupje koffiemelk. Dat ging er wel in. Wat was ze mager. De volgende dag was ze al beter te benaderen en de dag erop konden we haar aaien. We mochten zelfs haar buikje strelen, dat is heel wat. Haar ogen stonden al snel mooi helder.

Hier nog op grote afstand van ons

Ze at heel goed, het buikje stond zelfs op spanning. Ojee, als er maar geen kittens in zitten… Vanaf welke leeftijd kan dat? Hoe jong zou ze zijn? Je vraagt je van alles af. Waar komt ze vandaan? Niet iedereen zorgt goed voor z’n huisdieren. Je ziet in Hongarije vaak dat men de volwassen dieren niet laat castreren of steriliseren. Dat jongt maar aan. De buurvrouw waar Poekje vandaan komt, geeft de katten brood, dat is heel slecht. De hond ligt altijd aan de ketting. Misschien had de eigenaar van dit zwervertje genoeg van nieuwe kittens en zijn ze gedropt in het bos vlakbij ons. Of de eigenaar is ziek of overleden, woont misschien ook achteraf. Of de moederpoes is dood. Of het kitten is gaan lopen en verdwaald. De oorzaak kan van alles zijn, je komt er niet achter. Maar ze zal genoeg hebben meegemaakt en hebben moeten overleven helemaal alleen in een eng groot bos.

Een paar dagen later was het tijd om de andere 2 katten antivlooien pipetjes te geven. En inmiddels had ik het zwervertje Wolfje genoemd. Zij moest ook maar een pipetje, daar knapt ze vast van op. Dus hebben we haar gewogen. Met zo’n weegschaal die je in de lucht houdt, met een haak eraan. Ik heb Wolfje in een mandje gedaan met een kattensnoepje en Bart hield het getal in de gaten. Een schamele 1,2 kilo. Nu konden we de helft van het pipetje in het nekje doen. Ook hadden we 5 teken verwijderd met een speciale tang. Ze begon er al beter uit te zien. Na weer een paar dagen zijn we naar de dierenarts gegaan. Die heeft haar onderzocht en schat haar op 6 maanden! En volgens hem is het een katertje! Dat was heel anders dan wij dachten! De arts heeft een hele berg oormijt verwijderd met een zalfje. We zeiden dat we Stronghold hadden gegeven en dat was goed; dat hebben ze daar in de praktijk ook. Het helpt tegen 5 soorten parasieten. We hebben meteen een afspraak gemaakt voor castratie eind augustus. Mocht Wolfje bij ons weglopen, dan zeggen we de afspraak maar gewoon af. We hebben het directe nummer van de arts want hij spreekt een beetje Engels en zijn assistente niet.

Wolfje is vaak te vinden in een border, veilig achter de houten paaltjes en onder de schaduw gevende seringen.

Wolfje vindt het prachtig, al die aandacht. Hij rolt de hele tijd op z’n rug en weer terug en geeft veel kopjes. Ik denk wel dat ie wil blijven. Hij zal inmiddels genoeg vertrouwen hebben in ons en in die heerlijke brokjes. De andere 2 katten zijn nu iets meer aan hem gewend en hij wil spelen maar dat willen ze niet. Er wordt nog regelmatig geblazen. We houden hem absoluut buiten. We lopen regelmatig naar hem toe om de brokjes in etappes te geven. Een week na de eerste keer wegen was hij 1,3 kilo en nog een week later zelfs 1,5 kilo. Dat gaat goed.

We hadden kunststof huisjes voor de andere 2 katten overgenomen van iemand maar uiteraard liggen ze er nooit in! Omdat Wolfje buiten woont, gaat hij er wel in als het regent bijvoorbeeld. Wordt het toch nog benut.

Maar… Kattenvoer trekt ook andere dieren aan, zelfs droogvoer. Op een avond deed ik droge brokjes in het schaaltje voor Wolfje, dat in het kattenhuisje stond. Ik prikte ik me aan iets dat op een borstel leek. Die had ik daar toch helemaal niet neergelegd? En we hebben geen bruine borstel maar een blauwe! Het was een egel! Die zat te smullen van de brokjes. Egels zijn gevaarlijk voor kippen dus die brengen we liever weg. Toen ik handschoenen ging halen was de egel vertrokken. We hebben een half uur gewacht en ja, daar was ie weer. Ik heb ‘m met Bart z’n dikke motorhandschoenen opgepakt en in de wasmand gezet. Een lange broek en een jas aan tegen de muggen. Heel warm maar dat moest maar even. We zijn gaan lopen en hebben het diertje op 250 meter van ons huis in het bos losgelaten. Nog even gekeken hoe die liep, best snel voor zo’n klein beestje.

De egel doet me ineens denken aan een situatie eind jaren 80. Een vriendin ging kamperen met haar ouders en ik mocht mee. We stonden met haar tent op hetzelfde veld maar dan op enige afstand, aan de overkant. We waren een jaar of 16. We hadden allebei een zaklamp mee. Op een nacht hoorden we toch een raar geluid, we konden het niet thuis brengen. Een vreemd soort geritsel. Zij werd bang en ik nieuwsgierig. Ik met de lamp de tent uit, het geluid kwam uit de vuilniszak naast de tent. Die hadden we dicht moeten maken of wegbrengen. Ik scheen erin en ik zag me toch een joekel van een stekelig vel! Een grote egel, die zich zat vol te vreten met ons afval. Het dier schrok zich rot en m’n vriendin lag te gillen in de tent. Ik heb de zak een beetje scheef gehouden, zonder handschoenen natuurlijk. De egel kon er uit en maakte dat ie weg kwam. En toen lagen we allebei in een deuk 😁.

We zijn laatst uit eten geweest in het restaurant in ons dorp. Bart had 2 stukken vlees met frietjes en ik een runderstoofschotel met gekookte aardappels. Hongaarse pörkölt. Heerlijk hoor, maar bij beide gerechten zat geen groente. We hebben er ieder een salade bij genomen. De jongeman die ons bediende zien we vaker en elke keer als hij lacht, zien we dat zijn tandvlees ontzettend rood is. Een andere keer bestelde Bart een salade bij een gerecht waar aardappelsalade bij zat. De serveerster zei verschrikt: ‘…maar er zit al salade bij!’ We snappen dat nog steeds niet: dat de Hongaren zo weinig groente eten. In de supermarkten is redelijk wat te krijgen, niet zoveel als bij de grote supermarkten in Nederland, maar toch is er altijd aardig wat keuze. En er zijn wel 8 kleine supermarktjes en de donderdagmarkt buiten. Als ik in de mandjes en karretjes kijk van anderen, zie ik daar veel minder groente en fruit liggen dan in het mijne. De levensverwachting ligt lager dan in het westen. We zien veel mensen met overgewicht en dan ook echt obesitas; mensen die niet lopen maar waggelen en je vraagt je af of er kleding bestaat in die maat. Ook zien we vaker dan in het westen, beschonken mensen op straat. We hebben het er regelmatig over en we verbazen ons nog steeds. Wij zijn gek op groente en fruit en weten heel goed wat de voordelen zijn en dat proeven en voelen we ook. Wij kunnen gewoon geen dag zonder. En voor mij is het helemaal een dagbesteding geworden die je met een baan kunt vergelijken: de moestuin. In dit land kun je juist zoveel dingen zelf kweken. Al heb je maar een klein lapje grond, je kunt zoveel gezond lekkers binnen harken voor maar een fractie van de prijzen in de winkel. Dan ben je ook nog eens lekker in de frisse lucht bezig en krijg je genoeg beweging want het is zwaar. Ik heb bijna dagelijks rugpijn maar ik neem vaker pauze en dan red ik het wel. Of een siësta met muziek en een boekje en dan worden m’n oogleden zo zwaar… Ook verticaal tuinieren is een optie die ik overweeg, om zo nog meer ruimte te hebben voor zonder gif gekweekte vitaminebommetjes. Wanneer ik in het dorp door de woonwijken fiets, zie ik wel dat men bij huis groente kweekt maar het is niet zo veelzijdig als op een volkstuintje. Wel leuk om te zien, sommigen hebben mais staan, tomaten en vaak druiven. Wie weet komen we er ooit nog achter waarom de Hongaren zo ongezond eten. Het zal niet louter geldgebrek zijn, dat denk ik niet.

Kom ik op m’n favoriete onderwerp, uiteraard, de moestuin! Het oogsten is inmiddels begonnen. Alle aardbeien zijn geplukt, ruim 5 kilo! De spinazie is voor een deel afgehaald en ingevroren. Ik heb alle zakjes zaden nogmaals bekeken en een aantal soorten kan ik nog een keer zaaien. Ik had maar 1 rij bietjes gedaan en nu doe ik een tweede zaai. Ook allerlei soorten bonen en wortels liggen klaar om nog deze week in de grond te doen.

De doornloze braam is een stuk verder in ontwikkeling

Op een van m’n gehuurde volkstuintjes in Den Helder had ik een buurvrouw. Zij was wat ouder en was de tuin ooit begonnen met haar man. Toen hij overleed, bleef ze het volhouden, met wat hulp. Af en toe ging ik bij haar koffiedrinken, ze had een huisje met een provisorische keuken en een campinggasstelletje. We spraken over koetjes en kalfjes en zo kwam het gesprek op boodschappen doen. Het bleek dat zij nooit groente en aardappels hoefde te kopen! Dat vond ik helemaal te gek, dat wilde ik ook. En dat is nog steeds mijn doel. Het makkelijkst zijn de theekruiden; het zal niet lang meer duren voor ik kan zeggen dat al m’n theesoorten buiten groeien. Ik ben lekker aan het oogsten, drogen en opslaan. Waaruit bestaat de voorraad: Marokkaanse munt, zelf gekweekte naamloze munt, kleefkruid, vrouwenmantel, citroenmelisse, duizendblad en wijnruit.

Laat de vampiers maar komen; wij zijn beschermd 😁. Van de 50 teentjes die ik heb gepoot, heb ik nu 42 voetjes geoogst. Soms raakt er wat weg. Ze zijn nog wel wat klein, volgend jaar laat ik ze een maand langer zitten. Ze smaken goed!

Spinazie

Andijvie en selderij

Zwarte stokspekbonen

De enige opgekomen komkommerplant, ik hoop zo dat ie het redt…

Aardperen in de badkuip. Vorig jaar heb ik de knollen laten zitten, dit jaar toch maar eens opgraven. Ze staan er meer voor de lol, de hoogte en straks de mooie bloemen. Ze zijn prima te eten door te koken en daarna kun je ze bakken. Ze worden ook wel Jeruzalem artisjok genoemd. Wel ga je er windjes van laten… 😁

De sperziebonen krijgen al bloemetjes!

Dit is wat je noemt volle bak. In de rij -V van vruchtgewas met tomaat, pompoen, courgette, meloen en artisjok. Ze hebben vast een hoop lol met z’n allen.

Een close-up van de volle bak. De lange smalle bladeren zijn van de artisjok.

Verschillende soorten tomatenplanten

Die is bevrucht en staat nota bene in de schaduw

De grootste courgette, hopelijk zijn de zaden goed ontwikkeld zodat ik ze kan winnen.

Andere gele courgette geblancheerd en de vriezer in

Mexicaanse augurk alias olijfkomkommer, uit het allerlaatste zaadje gekweekt. Hopelijk komen er vruchten in. Ze zijn te eten door te roerbakken. En dan heb ik weer nieuwe zaden. Nog even afwachten. Wat maakt ie kunstige armpjes!

Marokkaanse munt, selderij en zich zelf uitgezaaide peterselie. Die hadden we daar speciaal voor laten staan en het werkt!

Tabaksplant in bloei, werkt tegen bloedluis bij de kippen

Het is wel een verrassing dat sommige aardbeienplantjes een 2e bloei maken in juli

Wijnruit

Yucca of palmlelie, die stonden hier al. Ze groeien hier goed maar in Nederland kom je ze soms ook tegen. Gaan goed op de droge zandgrond en je hoeft ze geen water te geven.

Ik heb de Japanse sierkers en de eucalyptus gesnoeid. De takken In vazen gezet. Mochten ze gaan wortelen, dan is dat mooi meegenomen. Ik heb graag iets ‘groens’ staan voor dit raam. Bart heeft wel 20 x alle ramen en kozijnen opgemeten. Want ze zijn behoorlijk toe aan vervanging. Het zijn per houten kozijn twee ramen achter elkaar met ruimte ertussen. Maar alles is enkel glas. Bart heeft kozijnen en ramen met dubbelglas besteld bij een zaak in Tsjechië. Ze komen eind juli en we hebben er zin in! Kunststof kozijnen met kantel-kiep ramen. Het kiepen is alleen niet goed voor katten, die kunnen zich tussen de spleet wurmen en dan kunnen ze stikken. Daar moeten we op letten maar misschien talen ze er niet eens naar. Het zal een goede isolatie zijn waardoor we hopelijk minder hout verstoken. Je moet niet denken dat ik die oude ramen nu nog ga poetsen! 😁

Er komen langzaam maar zeker bloemen in de vlinderstruiken.

We hebben de laatste weken een paar mooie films en series gezien. Vooral de miniserie ‘Tsjernobyl’ heeft indruk gemaakt. Dat is natuurlijk waargebeurd in 1986. Toen was ik 14 en had een totaal ander leven dan nu. Het gebied lag in een gedeelte van Rusland dat nu Oekraïne is. Interessant om te zien hoe het uiteindelijk door 1 man is veroorzaakt. En vervolgens in de doofpot is gestopt. Ook boeiend omdat we wel een paar kilometer dichterbij zijn komen wonen.

Qua boeken kan ik wel uit m’n dak gaan; het abonnement op de online bieb bevalt heel goed. Ik lees me suf. Het boek ‘De geschiedenis van de bijen’ van de Noorse schrijfster Lunde heeft indruk gemaakt. Het is fictie maar het gaat wel over de al sinds 1950 waargenomen bijensterfte. In de jaren 80 was er opnieuw een hoge sterfte. Afgelopen winter in Nederland; 30% minder bijen. Dat weten we natuurlijk al heel lang maar door het boek werd ik weer met de neus op de feiten gedrukt. We zagen achter ons huis de bijenbuurman bezig met een soort grote blazer op de bijenkasten. Ik vond het een naar gezicht en vraag me nog steeds af waar dat voor was. Het leek er op dat hij de bijen weg blies maar zeker weten doe ik het niet. Wie het weet mag het zeggen. Hoe dan ook, door allerlei boeken en documentaires weten we dat het heel slecht gaat met de bijen. Ze worden gebruikt, geëxploiteerd voor de bestuiving en daarna afgemaakt. Met gif besproeid. Terwijl ze alleen maar stuifmeel en nectar verzamelen om honing te maken, wat hun eigen wintervoorraad is. Tijdens dat verzamelen, bestuiven ze allerlei gewassen die wij eten, zoals het fruit in de bomen, cacao en aardbeien. Maar ook tomaten en andere groenten moeten bestoven worden en ze zorgen op die manier ook voor zaadvorming bij o.a. wortels, sla en kolen.

Als de bijen geen nectar verzamelen en dus geen gewassen bestuiven, hebben wij geen groente om te eten en geen zaden om zelf te kweken. Het is van levensbelang. Als – nee, wanneer moet ik helaas schrijven – de bijen sterven, gaan er ook andere dieren dood. Denk aan slakken, vlinders, kikkers, ooievaars, allerlei vogels en zo steeds hoger in de voedselketen. Je kunt wel zeggen dat het leven op aarde zal stoppen. Wat er overblijft, zijn de zelf bestuivende gewassen of dingen die door de wind worden bestoven. Dat zijn: mais, tarwe, rogge en haver. Dat wordt dan wel een behoorlijk eentonig en karig dieet!

Slangenkruid, de bijen zijn er dol op. Dit komt spontaan op en ik laat ze zoveel en zo lang mogelijk staan.

Mensen die op grote schaal bijvoorbeeld appels of peren telen voor de inkomsten, realiseren zich nog steeds niet hoeveel kwaad zij de flora en fauna doen. Zelfs niet als ze kinderen en kleinkinderen hebben. Of het kan ze niks schelen. Zij werken er aan mee de aarde te verpesten. En wij als consument ook. Als de bijen straks helemaal zijn uitgestorven, hebben wij mensen nog maar 4 jaar te eten. We hebben daarom besloten om geen honing meer te kopen. We hadden een adres met echt goede honing, qua smaak dan. Echter, weten we niets over de totstandkoming. Ik heb nog 2 en een halve pot staan, dat maken we op maar er komt geen nieuwe meer bij. Honing is vanaf nu, in ons huishouden, taboe. Bart zei dat er langs de 52 een bord hangt met de tekst ‘bijenvolk te koop’. Dat kan interessant zijn. Het lijkt ons goed om zo’n volkje te kopen en in een kast in ons bos te plaatsen. Maar dan gaan we niet imkeren, ze mogen zelf de honing houden. Het kan goed zijn de bijen een plek te geven waar ze met rust worden gelaten. Het is misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar ik wil niet niks doen. We hebben genoeg bloesems in het voorjaar, de bijen van de buurman gebruiken onze tuin als lopend buffet. En zoals ik in het vorige blog schreef; we geven ze ook water. Ik zit er sterk over te denken om biologische bloembollen te kopen bij – even reclame maken – Huiberts in Noord-Holland. Dan hebben de hommels en bijen zodra ze uit hun winterslaap komen, gezond te eten. Want als je willekeurige bloemen en struiken van een tuincentrum plaatst, zit daar zoveel gif op, dat ze alsnog dood gaan.

Iedereen heeft wel een paar oude borden of schotels. Kleine stenen er in en ze kunnen niet verdrinken.

Ze zijn niet moeders mooiste, de bakken met piepschuim. Wel effectief. De bijen staan op de ‘ijsschotsen’ en kunnen zo goed bij het water. Leuk detail over de schrijfster: ze heet echt Maja met haar voornaam! 😁

Ik heb nog gestoofde peren staan van vorig jaar. Maar we eten het nooit; het komt er niet van. Samen met een overrijpe banaan, meel en havermelk heb ik er een cake van gemaakt. Die eet ik wel!

Bij huis een klein kruidentuintje gemaakt in bakken. Munt, chocolademunt, lente ui, peterselie, maggi en selderij.

In deze vlinderstruik (buddleja) komt al wat kleur.

Bij veel boerderijen staan betonnen hoge bakken, cilindervormig. We denken dat dat is om afval in te verbranden. Die van ons heb ik omgetoverd tot bloembak. De bak of trog is 80 cm hoog en heeft een doorsnede van 70 cm. Er ging aardig wat in: 23 emmers zand, een laagje rauw keukenafval, 4 emmers zelfgemaakte bladaarde en tot slot 125 liter potaarde. En toen konden eindelijk de bloeiende planten erin:

Vooraan rechts de roze ‘vinka’ van de markt, links een inmiddels uitgebloeide roos en achteraan een verbena, type IJzerhard, die doet het heel goed hier.

Verbena

Verder is ons watersysteem voor de tuin een stuk uitgebreider geworden, Bart heeft meer buizen en slangen aangelegd. Ik ben er blij mee want het kost nu minder energie en tijd. Het zwembad voldoet met de nieuwe randapparatuur heel goed. Het is heerlijk dobberen. We kregen 2 groene donuts cadeau!

Sinds 3 weken ga ik elke donderdagochtend naar de markt. Het begint al om 6 uur maar dan lig ik nog op een oor. Ik zorg dat ik er voor 9 uur ben want het duurt maar tot 10 uur en sommige kooplui gaan al om half 10 opruimen. Via de Duitsers die hier vlakbij wonen, kreeg ik de tip dat er heerlijke huisgemaakte trappisten kaas te koop is. Klopt helemaal! In de winter wil ik weer zelf kaas gaan maken. Voor in de drukke zomertijd is dit een goede oplossing. Het Hongaars spreken gaat goed zolang het maar zakelijk is. In winkels en op de markt red ik me prima.

Toen ik in schooljaar 2003-2004 een opleiding in Amsterdam volgde voor m’n werk, werd het thema asielzoekers en immigranten uitvoerig besproken. Ook kregen we het daardoor over Nederlanders die waren geëmigreerd. Uit statistieken bleek dat die mensen helemaal niet zo goed zijn geïntegreerd in hun nieuwe thuisland. Ze bleven hun eigen taal spreken en overal stonden tuinkabouters en molentjes in hun tuinen. Nou, dat gaat hier niet gebeuren, we vinden ze lelijk. Maar ik dacht toen wel: ‘als ik ooit ga emigreren, ga ik echt wel de taal leren’. Ja, als het Engels of Duits zou zijn ja. Bart en ik hebben uitgebreid gesprekken gevoerd over de Hongaarse taal. En vooral of het niet elders makkelijker is, naar een ander land verhuizen waar men Engels of Duits spreekt. Want het blijft een drama. We zullen nooit optimaal kunnen integreren, we blijven ‘die buitenlanders’. We hebben informatie bekeken maar helaas is het niet zo simpel. Je komt Australië, Nieuw-Zeeland, Amerika en Canada amper in. Dat kan alleen met vreemde en ingewikkelde constructies. En Duitsland, daar had ik al jaren oren naar maar het is gewoon te duur. Plus het nadeel dat je daar dan niet off grid leeft, je zit wéér aan allerlei leidingen en bedrijven vast, net als in Nederland. Dan zouden we daar lang niet het vrije leven kunnen hebben dat we nu hebben. Soms komt het nog wel eens ter sprake maar we weten dat de kans nihil is. En niet onbelangrijk: het gaat ontzettend veel energie kosten. Daar passen we voor. We weten wat we hebben en we zijn hier meer dan dik tevreden! Soms moet je gewoon even kijken waar je staat.

Het uitzicht vanuit de veranda. Dit krijgen we nergens meer!

Fijne maand juli, wie weet tot over een week of 3, 4.