Een week naar Nederland

Van 8 tot en met 14 oktober was ik een week in Den Helder. Voor de heenreis zouden we thuis online inchecken maar dat kon op een of andere manier niet. Toen Bart ons naar het Listz Ferenc vliegveld in Budapest bracht, heb ik dit ter plaatse gedaan. Het ging vrij snel. Ik had geen ruimbagage en de 2 toegestane rugtassen wogen samen minder dan 12 kilo. M’n laatste vliegreis was 26 jaar geleden naar Tenerife en ik wist even niet meer hoe ‘t allemaal moest. Maar Bart had alles aardig in het snotje. Na het wegen en de papieren laten zien kreeg ik een boardingpas. We hadden nog ruim de tijd om ergens wat te eten of drinken. Het Hongaarse vliegveld is klein en overzichtelijk. Voordat de tijd van boarding was aangebroken namen we afscheid en ging ik door de douane. Ik had van vrienden al gehoord hoe zoiets gaat en het klopte; schoenen uit, tassen in speciale bakken, jas uit en riem af. Dat was nieuw voor me, de veiligheidscontroles zullen in de loop der jaren wel behoorlijk zijn aangescherpt. De bakken lopen over een rollende band en blijkbaar kunnen ze er dan met röntgen in kijken. Er was natuurlijk niets aan de hand en dan mag je alles weer aantrekken. Onderweg naar de gate heb ik 1 x de weg moeten vragen en verder wees het zich vanzelf. Eenmaal in het toestel kreeg ik wel even de bibbers maar ik concentreerde me op de ademhaling en toen werd het leuk. Dat opstijgen vind ik fascinerend. Knap hoe zo’n groot gevaarte de lucht in gaat en vooral ook blijft 😁. Na 3 keer een aanloop nemen en weer stilstaan was het dan eindelijk zo ver. De piloot kreeg ‘m van de grond. Een schitterend uitzicht over Budapest met stralend mooi weer. Even later werd het bewolkt en toen ben ik maar wat gaan lezen. De gevaarte was een Boeing 737 en ik reisde met de KLM. Ooit had ik de ambitie om stewardess te worden omdat ik de verschillende talen zo interessant vind en je ziet nog eens wat van de wereld. De eisen voor het uiterlijk van de dames zijn minder streng geworden wat betreft lengte en gewicht. Nagellak en make-up is verplicht, las ik ooit. Er waren 2 rijen van 3 stoelen met een gangpad er tussen waar totaal zo’n 240 passagiers op konden zitten. Ik zat aan het gangpad en er zat een jongeman bij het raam; de stoel ertussen was leeg. Lekker de ruimte. De vlucht zou ongeveer 2 uur duren en dat klopte aardig. Alleen door al dat taxiën en wachten op toestemming om op te stijgen, kwamen we later aan. De trein die ik moest hebben viel uit. Een medewerker kwam dat melden. Ik heb geen smartphone dus kon ik geen alternatief opzoeken. De man legde uit welke route ik moest nemen. Het was lastig te onthouden maar na de volgende stop vroeg ik het aan iemand anders en het verhaal kwam overeen 😁. Hoe dan ook, we waren ‘s morgens om 9 uur in de auto gestapt en toen ik het station van Den Helder opstapte was het 18.30 uur.

Dan ben je zo gaar als een klontje. Het appartement was vlakbij en erg netjes en modern. Een strak gerenoveerde benedenverdieping, de eigenaren woonden boven. Nadat ik wat spullen had uitgepakt ben ik een lading boodschappen gaan halen. Het viel me op dat er maar 1 of 2 gewone kassa’s zijn, de rest is zelf scannen. Het voelde allemaal heel vreemd; een bekende vertrouwde stad waar ik 16 jaar lang woonde. Daarvoor woonde ik 7 op Texel en dan moet je met de boot vanuit Den Helder. Al met al heb ik 23 jaar in die stad rondgehangen en toch was het nieuw. Ik was vervreemd en behoorlijk aan ons erf en het boerendorp gewend. Later bleek het nog tot maandag te duren eer ik alles weer enigszins als ‘normaal’ ervaarde. Nadat ik de koelkast vulde, naar Gerrit gelopen, een voormalig wijkgenoot en ex-collega van vrijwilligerswerk in de buurt. Na een klein uurtje bijpraten vielen m’n ogen bijna dicht en ben ik m’n tijdelijke onderkomen gaan opzoeken. Met het bosje bloemen dat ik van hem kreeg.

Die nacht sliep ik als een roos op een heerlijk bed dat ik ook thuis wil hebben! Zondag was de zon er weer optimaal. Ik heb 3 wandelingen gemaakt want de gehuurde e-bike kon ik pas maandag ophalen bij Halfords. Er is eens per maand koopzondag en net die zondag niet. Via m’n oude wijkje zou ik naar de kringloopwinkel wandelen – die is nooit dicht – maar ik passeerde het huis van een tuinvriendin. En ze was nog thuis ook. We hebben 2 uur lang zitten kletsen en theedrinken. Tuinieren is opnieuw ‘hot’ volgens haar en daarom zijn er wachtlijsten bij de tuinverenigingen. Logisch als je vaste lasten de pan uit rijzen, dan ga je bezuinigen op je dagelijkse boodschappen. Het wecken van fruit kwam ter sprake. Het lijkt me een goede oplossing voor alle peren die in september en oktober uit onze boom vallen. De diepvries is maar beperkt. Ook ben ik benieuwd hoe lang ik dan met de eigen oogst doe. Of misschien komen de peren m’n neus wel uit en ga ik alsnog naar de markt en de winkel 😁.

Maandag stond ik om 9.00 uur voor de deur van Halfords voor de e-bike. Wat een goede keuze, echt een heerlijke fiets. Ook die wil ik thuis hebben! We zitten regelmatig na te denken over andere vormen van vervoer. Een brommer of scooter kan heel goed maar dan doe je niks, ik trap liever zelf mee. Om half 10 had ik een oogmeting en inderdaad, zowel de plus als de min waren iets verslechterd. Ook wilde ik geen varifocaal meer maar weer 2 aparte brillen zoals ik jaren terug had. Twee leuke monturen uitgezocht en nu maar hopen dat ze vrijdag binnen zijn. De glazen worden namelijk gemaakt in… jawel: Hongarije!

Na de brillenboer had ik een afspraak bij een kapper. Helaas werd degene die alleen dames knipt, weggeroepen dus kon ik niet terecht. Even verderop liep ik bij een andere kapper binnen en daar kon het wel. Tussen de afspraken door ben ik de fiets wat meer gaan uitproberen en kwam ik langs een rijtje voormalige kroegen, de Koningsstraat. De boel was onherkenbaar veranderd: alles plat gegooid en er komen huizen. Overal worden maar complexen met woningen uit de grond gestampt. We vermoeden dat er in Hongarije niet zoiets bestaat als sociale huurwoningen of een woningstichting. Een huurwoning is daar sowieso lastiger te vinden dan een kooppand.

Opeens kwam ik een vroegere tuinkennis tegen, ze stond achter me in de supermarkt. Het was leuk om te zien hoe goed het nu met haar gaat. Angelique heeft een klein hondje en die zat in een mand achterop haar nieuwe stoere e-bike.

‘s Middags had ik een afspraak bij de podotherapeut om de stand van de voeten en de zooltjes te controleren. De situatie was iets verbeterd en de zolen nog goed. Positief nieuws. Toen we naar Hongarije vertrokken, had ik totaal 2 paar zolen meegenomen die ik sindsdien afwissel tegen de ergste slijtage. De praktijk zit helemaal aan de andere kant van de stad, vandaar de e-bike. En die bleek de rest van de week ook erg welkom. De zondag en de maandag heb ik 2 x hetzelfde gegeten: gebakken pittige aardappeltjes met een hamburger, ijsbergsla, cole slaw en groene olijven met knoflook, heerlijk!

Dinsdag had ik een afspraak met mijn broer en schoonzus in het prachtige Friesland. Ik ging al vroeg met de bus naar Den Oever. Je kon een kaartje in de bus kopen en met pin betalen maar ik zag een aanplakbiljet waarop stond dat je ook in het nabij gelegen Wienerhof hotel/restaurant een busticket kon nemen. Dat heb ik gedaan en met cash betaald, zoals de meeste aankopen die week. Toen ik in Leeuwarden aankwam, bleek ik een uur te vroeg te zijn. Die vergissing had ik jaren terug ook eens gemaakt. Maar dat kwam prima uit want Richard was al met de auto in de buurt. Hij moest een jas terugbrengen naar Bever Sport en zo kon ik even in de winkel rondneuzen. Interessante winkel met al die wandelschoenen en outdoor kleding. Ik vond een leuk gadget: een soort wijnkurk die je via usb oplaadt aan je laptop of powerbank. Je zet ze met de punt naar beneden in een lege wijnfles en zo heb je licht.

Onderweg kwamen we langs een oliebollen kraam en Richard trakteerde me onder het mom van ‘die heb je vast niet in Hongarije!’. Dat klopt voor een deel, we hebben ‘fánk’ en ‘lángos’; de smaak van het deeg komt overeen maar inderdaad, het is geen echte Hollandse oliebol zoals deze. Heerlijk! En toen deden we lopend een kleine tour door de stad waar ik jaren geleden met zoveel plezier heb gewoond. Wat is er veel veranderd. We stapten in zijn toffe auto en reden naar zijn dorp waar Antje wachtte met koffie en thee. Ook kat Puck was van de partij.

We hebben een aantal uren fijn zitten kletsen en praten. Het was zulk mooi weer en zelfs een beetje warm, zodat we buiten konden lunchen, in oktober! Ze maken zelf pindakaas door pinda’s lang te malen, en er was huisgemaakte humus. Daarna zijn we met de hond gaan wandelen en hebben we veel van het dorp gezien. Bij het hertenkampje de geitjes geaaid. Het wordt helemaal door vrijwilligers gerund.

We hadden het o.a. over goede wandelschoenen. Ik heb 2 paar van Decathlon en op het eerste lage paar heb ik 3 jaar gelopen. Ik had er een hoger paar bijgekocht om af te wisselen maar het eerste paar dempt niet meer goed. De kwaliteit is niet geweldig en daar is de prijs dan ook naar. Ze noemden een paar merken die beter zijn. In Noord-Holland zit Bever in Alkmaar maar dat red ik waarschijnlijk niet. Ik zal eens verder zoeken. Op een bepaald moment was het tijd om weer naar ‘huis’ te gaan. Richard bracht me naar Leeuwarden en we namen afscheid. We hadden elkaar jaren niet gezien en dit was wel echt fijn en goed!

Op de terugweg viel er een bus uit waardoor ik een uur moest wachten. Vervelend maar eindelijk was ik terug op m’n stekkie. Onderweg kreeg ik een SMS dat m’n vlucht van zaterdag was geannuleerd door de KLM en ik kon vrijdagavond met een vlucht mee. Hè, wat een gedoe!

Woensdag had ik een afspraak met de schoonheidsspecialiste en dat was zalig. Mijn huid is droog en gevoelig en werd even een keer heel goed gereinigd. Ik lag lekker te relaxen en te babbelen met de dame. Later die middag heb ik nog leuk wat rondes gefietst en her en der boodschappen gehaald. Bij Gerrit had ik een doos staan waar spullen in gaan die we niet in Hongarije kunnen krijgen. Het ging om o.a. sambal, kentjoer, ketjap en kokosblokken. Het wordt dan als pakket opgestuurd. Op woensdag is er een kleine markt op de Marsdiepstraat. Er stond altijd een kaasboer uit Roemenië die vroeger Hongaars heeft geleerd. Zo’n 2 jaar geleden kwam ik daar achter en ik heb nog wat Hongaarse woorden van hem opgestoken. Die wilde ik even gedag zeggen maar helaas, de kar stond er wel maar met andere mensen. Dan maar even bij de Indo wat halen en kletsen.

Meer voor de gein ging ik naar het voormalig Falgacentrum dat nu Duinpassage heet. Even kijken of er iets was veranderd. Zie ik ineens een klein pandje dat een tijd leeg stond, het was veranderd in een Hongaars winkeltje! Met de jonge Hongaarse eigenaren een babbeltje gemaakt, in het Nederlands doorspekt met m’n beperkte Hongaarse vocabulaire. Ze hebben ook Poolse klanten want de smaken komen overeen. En dan zie je artikelen in de schappen liggen die we in onze plaatselijke supermarkt hebben!

Die avond ben ik bij visrestaurant Boon lekker gaan eten. Kibbeling heb ik uiteraard bijna 2 jaar niet geproefd, het was weer zalig! Thuis in m’n appartement heb ik een aflevering gezien van Bram Eigenhuisen zijn vlog, dat gaat over zelfvoorzienend leven in Zweden. Erg leuk om te zien hoe anderen dat doen. Je kunt bijvoorbeeld oude dakpannen achter een houtkachel plaatsen om de muur te beschermen en de warmte vast te houden. En diverse hazelaars op je erf zijn goed voor de hele grond. Planten, struiken en bomen nemen stoffen op uit de grond maar ze voegen ook ieder weer een andere stof toe. Bovendien weet ik nu dat muizen ook insecten en slakjes eten. Helaas ook kleine plantjes. En slangen en katten eten dan weer de muizen. Mooi om iets meer te weten over de grote kringloop van het leven.

Vriendin Hadassa en ik wilden graag met elkaar afspreken. Na enig overleg en plannen lukte dat de volgende ochtend: donderdag. Het mooie was dat dit precies op haar 50e verjaardag was! Haar vader en zijn vriendin kwamen ook en die had ik al eens eerder ontmoet. Hadassa trakteerde op heerlijke zelfgemaakte bessentaart en kruidenthee uit eigen tuin. Ze heeft er inmiddels een klein hondje bij het beestje dat ze al had en de 2 kwamen meteen op schoot. De oude kat van 21 jaar kwam er ook gezellig bij liggen. Weer een gezellige beestenboel!

Die middag werd ik gebeld door de brillenboer. Mijn 2 monturen waren klaar! Zo fijn, ben ze meteen gaan halen. ‘s Avonds bestelde ik een pizza, die was goed van smaak maar te lauw. Het was koopavond en ik vond een paar mooie zwart met witte wandelschoenen van het merk Lowa. Een van de betere soorten en ze lopen fantastisch en licht. De zolen zijn zeer sterk en weinig buigzaam.

De volgende dag heb ik een paar stukken pizza opgebakken in een koekenpan als lunch. Maar die ochtend ging ik eerst op viste bij Mandy. We kennen elkaar van een groep waar ik ook Bart van ken. Al weer ruim 4 en een half jaar geleden. Het was heel gezellig, samen met haar kleine meid van 10 maanden. We hebben eens lekker over typische vrouwendingen gesproken!

Toen kwam de tijd van de laatste dingen regelen en inpakken bij Gerrit. Ik redde het niet meer aan tijd om het pakket zelf weg te brengen, dat doet hij voor ons. De middag was wat chaotisch omdat ik helaas die avond al moest vliegen. Ik moest spullen inpakken, de vaatwasser laten draaien, de koelkast leeghalen, de fiets terug brengen, bij het appartement uitchecken, warm eten en de trein op tijd halen. Maar alles is goed gelukt. Eerst een patatje kapsalon gehaald van de plaatselijke shoarmatent en samen met onze postbode annex leverancier opgesmuld.

Ik had me nog prima een dag langer kunnen vermaken want ik wilde m’n oude tuinvereniging, het strand en eventueel Texel een bezoekje brengen maar helaas. Wie weet een volgende keer. Al met al was het een heel leuke week. Ik heb gemerkt dat de afstand de bestaande vriendschappen geen kwaad doet. Met 5 mensen had ik een afspraak, daarnaast heb ik er 2 zelf opgezocht en nog eens 2 ben ik spontaan op straat tegen gekomen. Gezellig! Dat is iets wat ik in Hongarije mis; je rondje doen en dan socializen.

De terugreis verliep werkelijk vlekkeloos. Om half 6 zat ik met een volle buik in de trein richting Nijmegen. In Zaandam overgestapt naar Schiphol. Na 3 haltes was ik er even na 19.00 uur. Het boarden zou om 20.45 beginnen en het vliegen om 21.15. Ik was bewust te vroeg vertrokken omdat je nooit weet of er vertraging is of compleet uitvallende treinen zoals op de heenweg. Dus kon ik nu rustig aan doen. Dat was welkom na zo’n haastige middag. Bij de douane wachtte eenzelfde ritueel alleen nu moest ik in een soort buis staan met de armen omhoog. Daarna werd ik gefouilleerd want wat bleek: ze hadden niet gezegd dat ik m’n zakken leeg moest halen en daar zat een ijzeren nagelknipper in! De medewerkers gaven elkaar gekscherend strafpunten voor dit euvel. Bij de gate was ik ook te vroeg maar ik vond het wel prima. Het was fijn om weer Hongaars te horen! Na een tijdje liep de wachtruimte vol, vooral met mensen die allemaal een kleine trolley bij zich hadden. Er werd tot 3 x toe omgeroepen of er vrijwilligers waren die hun trolley zouden willen afstaan voor een ander bagagerek omdat lang niet alles boven de stoelen zou passen. Nadat de stewardess had gezegd dat we anders niet gingen boarden, en na het aanwijzen van mensen die verplicht hun trolley moesten laten labelen, kwam er ineens schot in de zaak. Ik heb me met m’n 2 rugtassen nergens zorgen over gemaakt. Die trolleys zijn ook gewoon te groot en niet zo flexibel als een tas! Anyway, iedereen was blij toen we het vliegtuig in mochten. Er zaten 5 kinderen in mijn buurt en dat was een vrolijke boel. De sfeer was sowieso heel goed, en gewoon gezellig! Hier en daar een leuk praatje kunnen maken. Onder andere met de vrouw en dochter naast me. Ze spraken Hongaars en opeens hoorde ik heel goed Engels, dat hoor je niet vaak. Wat bleek: ze woonden in Schotland en gingen in Hongarije op familiebezoek tijdens de herfstvakantie. We zouden landen om 23.15 maar we kwamen eerder aan. Bart was ook een beetje gaar van het wachten maar toen konden we eindelijk naar de boerderij waar we rond 01.15 waren. Heerlijk, wat ruikt het buiten toch lekker! Die nacht sliep ik maar kort en de zaterdag was ik gaar en gammel. Zaterdag trakteerde Bart me op een huisgemaakte Indische gadogado met kruidige kip en zilvervliesrijst. Heerlijk, voorlopig geen afhaaleten meer. Nu zondag is alles weer bijna ‘normaal’ en kan ik terugkijken op een heel fijne vakantie!

Bart had ook vakantie en heeft lekker rustig aan gedaan. Op 1 ding na. Hij nam natuurlijk mijn taak van kippen verzorgen over. Daarvoor moet je door een houten deur met gaas die z’n beste tijd heeft gehad. Door elke regenbui werd ie slechter, het hout was ongelakt en nog van de vorige eigenaren. Ik had de schroeven van de scharnieren al een paar keer aangedraaid maar tevergeefs. Na een dag of twee ergerde hij zich daar zo aan, dat hij een nieuwe deur heeft gemaakt. Mooi in de rode beits. Daar ben ik ook blij mee!