We hebben logees voor de winter

Vandaag hebben we drie hennen van een klein ras opgehaald bij Willy in het plaatsje Tabdi. Zij moet wegens omstandigheden een paar maanden naar Nederland en neemt haar kat en hond mee. Voor de kipjes zocht ze een opvang en sprak me via Facebook aan, ze kende me van dit blog! Nou, dat vonden we meteen een leuk idee. Vorige week kwam Willy bij ons kennismaken en het was heel gezellig. Het kippenhuis werd ‘goedgekeurd’ en sinds vanavond zitten ze bij elkaar. We hebben eerst onze eigen kippen de kans gegeven in het nachthok te gaan tijdens de schemering, want ze roken al onraad en wilden liever buiten blijven. Toen hun deurtje stevig dicht gedaan en een voor een de doos en twee kattenmandjes opengemaakt om de kleintjes er uit te laten. Dat ging goed. Er was wel wat gemopper van de joekels maar zodra we het licht uit deden werd alles stil. De kleintjes waren niet bang, een sprong er al op de grote stok bij de anderen. Ze heten Vincent en Pruikje en van de 3e weet ik het niet meer. Pruikje is lichtbruin met inderdaad een soort bol pruikje op haar kop wat heel lollig staat, de andere 2 zijn zwart. Overigens is Vincent een vrouwtje! We zijn erg benieuwd hoe het gaat de komende maanden. Morgen moeten we zelf het hok opendoen dus kunnen ze tijdens het ontbijt mooi aan elkaar wennen. Normaal duwen de joekels de deur zelf open. De muis zat er weer en die was redelijk in paniek aan het rondrennen. Via de camera kunnen we zien dat alle kippen nu gewoon in diepe rust zijn. Morgen krijgen ze allemaal een restje pasta met rijst, dat wordt smullen!!

Vorige week wilde ik graag dat de grote kippen meer ruimte zouden hebben. Ik heb provisorisch een omheining in elkaar geflanst maar de dames en twee heren waren er niet van gediend. Twee hanen hebben zich er een beetje vermaakt maar maakten wel lawaai omdat ze de anderen misten. Echt gewoonte dieren. Lokken met een heerlijke rijswafel hielp niet. De volgende dag stormde het behoorlijk en lag de hele omheining op z’n kant, zelfs de stevige plastic tuinstokken waren geknakt! Over naar plan B. Achteraan hun erf is een hek dat we hebben opengeknipt en daarachter is een stukje land waar we niks mee doen. Het gras staat er (nog wel) hoog. Na enig aandringen ging het hele clubje daar toch maar eens kijken. Dat ging goed en nu zitten ze daar elke dag, lekker verscholen tussen het hoge gras en achter de – voormalig – schapenstal. Het is leuk om te zien dat ze een nieuw stukje hebben en dit helemaal kaal willen eten en begrazen met hun pootjes. Nu moet ik nog wel een manier zien te vinden om ze toch naar dat andere veld te lokken want het is zonde het gras daar weer te laten groeien, kort geleden heb ik daar voor vermoedelijk de laatste keer dit jaar gemaaid. Het is een geschikt stuk voor een voedselbos of een apothekerstuin, maar dan moet het wel eerst kaal. Ik kan het wel met de frees doen maar dat is erg zwaar werk. Als de kippen het kunnen omploegen is dat veel natuurlijker, ze eten hun buikjes rond en ze bemesten het veld ook meteen. Mocht het met de twee clubjes kippen niet gaan, dan halen we ze uit elkaar en gaan de kleintjes in de schapenstal en dan hebben zij de eer het grasveld te mogen bevolken. Mocht het wel gaan dan verzinnen we wat anders.

In het motorhok bij de benzinevriendjes, was een koolmees in paniek omdat ie de uitgang niet kon vinden en vloog een paar keer tegen het raam. Even later zat hij verdoofd op de grond, ik kon ‘m zo oppakken. Die heb ik bij een bakje water gezet om op krachten te komen. Even later vloog hij in de abrikozenboom en vervolgde daarna zijn weg weer.

De blauwe druiven groeien aan de rand van ons erf, ze smaakten heerlijk. Ik heb er een flinke pot sap van gemaakt. De witte druifjes zijn van de buurman. Die had een bord aan de weg geplaatst met: élado szőlő = te koop druiven. Er stond een telefoonnummer bij. Bellen in het Hongaars is een drama maar ik wilde het toch proberen. Ik zei zoiets als: ‘Jónapot kivanok, Nathalie vagyok, szomszéd’= goeiendag met Nathalie, de buurvrouw en toen hoorde ik een soort bevestiging, want hij kende ons nog van de strobaal, dit ging dus goed! ‘Szeretnék venni szőlő, még van?’ = ik zou graag druiven kopen, zijn ze er nog? Ja, ze waren er nog. ‘Ók, tizenöt perc ‘ = vijftien minuten en hij begreep dat we er aan kwamen. Geweldig, een mijlpaal!

Van een trouwe lezeres uit Friesland, genaamd Petra, kreeg ik bovenstaande vaas opgestuurd, gewoon omdat ze m’n blog graag leest! Wat ontzettend attent, dankjewel nogmaals! Het is gemaakt met een techniek die ik niet kende. Het heet IOD, iron orchid design en je kunt van allerlei oude of saaie voorwerpen of meubels iets heel nieuws maken. De herfstasters uit de tuin staan er in.

‘s Avonds is het echt koud, we hebben rond 15 oktober de eerste nachtvorst gehad. De vijg hangt er verlept bij en de perenboom is bijna leeg. We stoken nu zeker elke avond de grote of de kleine kachel op. Overdag is het buiten warmer dan binnen, de zon is er nog steeds. Vaak ga ik buiten koffiedrinken want als je over een uur weg moet, is het zonde om dan al hout te branden. Binnen is het overdag rond de 13 graden, ik ben blij dat ik veel vesten en hoodies heb. Een aantal planten in potten kunnen niet tegen een temperatuur onder de 16 graden, die heb ik binnen gehaald. De calamondino, oleander en een paar peperplantjes staan gezellig in de woonkamer.

De slowjuicer is gearriveerd en ik heb heerlijke sappen gemaakt. Het lekkerste vind ik sap van 2 appels en 1 wortel. Er zitten wel nadelen aan: de onderdelen mogen niet in de vaatwasser en het is een crime om ze schoon te maken. En je krijgt de vezels van groenten niet binnen door het ontsappen. Nou ja, ik zie wel.

De laatste tijd heb ik van die bak neigingen :-P. Taarten maken! Maar alles met palmsuiker of honing. Er liggen nu standaard drie soorten in de vriezer: cheesecake met mascarpone, carrotcake en appelperentaart met fruit uit eigen tuin.

Jolanda en Frank, die we hebben leren kennen in de Nederlandstalige groep in Hongarije, hebben een huis gehuurd op ongeveer ruim een uur rijden van ons. Ze woonden nog in Nederland en kunnen in de toekomst het huis kopen. We hebben elkaar een aantal keren ontmoet en met haar zit ik regelmatig te chatten. Vorige week zijn ze definitief naar Hongarije gekomen en ze zijn helemaal blij! We kunnen ons goed inleven in welke fase ze zitten omdat het voor ons nog maar zo kort geleden is. Vrijdag a.s. komen ze gezellig eten!

Op de zandpaden om ons erf zijn vaak diverse dierensporen te zien, zoals bovenstaande foto van hoefafdrukken. Ik weet niet of het van een hert is of een wild zwijn, beide komen hier voor. Bart heeft een camera opgehangen aan de zijkant van het huis omdat we daar ook sporen vonden. We hebben de film van de 1e nacht teruggekeken en zagen een kat, een konijn en in de vroege ochtend een ree die daar rustig aan het rondscharrelen was!

Ook hebben we weer een mooie wandelroute ontdekt en er komen er meer! Gisteren hebben we de route gelopen die Bart had ontdekt: met behoorlijke heuvels. We kwamen geen mens tegen en hoorden veel vogels. Er staan zowel loof- als naaldbomen langs die paadjes. En de geur, zo heerlijk! We hoeven helemaal niet eerst ergens heen te rijden, we stappen vanaf huis op de benenwagen en gaan! Er is nog zoveel te ontdekken!

In de stad Kecskemét hebben we 2 restaurantjes bezocht; een Thais eethuisje en een Italiaan. Ik ben dol op sushi!