We zitten mega te snotteren, allebei. Bart heeft afgelopen dinsdag zijn topdag gehad wat betreft de zware verkoudheid. En ik had ‘m gisteren. Het leek wel een soort griep: hoofdpijn, nekpijn, spierpijn, een warm hoofd, hondsmoe, lang geslapen en meer van die dingen. Ik voelde me bij tijd en wijle zo vaag als een bleek zonnetje op een mistige dag. Ik had rode wallen onder m’n ogen, zo diep als greppels. M’n hoofd zit niet alleen vol met de spreekwoordelijke watten; het voelt alsof er een kingsize dekbed in zit! Maar vandaag gaat het al weer beter.
We hebben 6 & 7 december sneeuw gehad en een paar dagen later weer. Het zag er schitterend uit. Een sneeuwschuiver hadden we nog steeds niet gekocht. Nu moest het wel want de poort voor de auto kon niet meer open. Even bij de gazdabolt gehaald en vegen maar. We waren niet de enigen; meer mensen hadden blijkbaar nog niet zo’n tool. We hadden de sneeuw eerst geprobeerd met een buitenbezem te verwijderen maar dat lukte na drie slagen al niet meer.
De laatste weken heb ik amper kunnen fietsen en dat mis ik best wel. Ik had me de laatste keren goed ingepakt: dikste spijkerbroek met dikste skisokken en m’n snowboots. Dan een shirt met lange mouw en een kol, dikste vest en dikste jas, regenjasje erover tegen de wind, geel hesje voor zichtbaarheid, sjaal, dikste handschoenen, muts en capuchon. Dan weeg je 10 kilo extra. De man van de dierenapotheek was verbaasd dat ik nog fietste met temperaturen van 5 graden. Het was echt te koud. Wanneer het 7 graden is, lukt het me wel weer, weet ik uit ervaring. Dus nu weet ik wat ik wilde weten; tot hoeveel graden kan ik fietsen zonder in een ijsklomp te veranderen.
Om toch een beetje in vorm te blijven, ga ik elke dag wel een paar keer naar buiten om bladeren te harken. Ik vind het leuk en het erf wordt er mooier op. Alle bladeren gaan naar de 4 compostbakken om verder te verteren. Ik heb een stuk tuin apart ingedeeld waar in 2024 de pompoenen en courgettes komen, want die nemen in de bakken teveel ruimte in. Ook daar gaat een lading blad over en afgekoelde as uit de kachel.
Op de voorgrond de ruimte voor de pompoenen en courgettes, daarachter 3 compostbakken.
Met de takkenversnipperaar heel wat snoeihout klein gemaakt en op de zaaibedden gedaan. De stenen liggen er om het oude karton op z’n plaats te houden. Ik vind het heerlijk om ook in de winter in de tuin te werken. Het nieuwe seizoen begint altijd met dromen en visualiseren in de winter ervoor.
Wolfje mag van ons sinds een tijdje binnen bivakkeren. Zijn eigen huisje in het bijgebouw is nu wel erg koud. Dan komt hij zich ‘s morgens melden bij de voordeur voor ‘t ontbijt en mag hij daarna de hele dag slapen in de huiskamer. Als het boven nul is doe ik hem ‘s avonds naar buiten, hij laat blijken dat ie dat prima vindt en zo blijft ie ook een beetje een sterke buitenkat. Hij heeft dan ook een ontzettend dikke, warme vacht gekregen. Wolfje wil nog steeds, tegen beter weten in, vriendjes zijn met Poekje en ja hoor, dan wordt er fel geblazen. Maar het gaat steeds een beetje beter. Poekje duldt hem wel in huis maar hij moet niet proberen met haar te spelen want daar is mevrouw niet van gediend.
Hier liggen ze vlakbij elkaar, dat gaat goed zolang ze maar elk een eigen poef hebben. Wat een verschil met toen Wolfje hier kwam aanlopen; hij was zo’n mager scharminkel en nu een goed doorvoede kater. Als ie van een afstandje komt aanrennen, is ie net een klein, bol lammetje met z’n witte vacht.
De kippen zagen er niet uit want ze waren in de rui, overal lagen veertjes en ze legden helemaal geen ei. Nu zijn ze weer wat opgeknapt en hebben nieuwe veren gekregen. Als het overdag boven nul is, mogen ze op het erf scharrelen. Ze kunnen in de moestuin toch geen schade aanrichten nu. Als het beneden nul is, laat ik ze in het huisje en doe ik, als het echt heel koud is, de rode lamp aan.
En dan nu iets heel anders. Bijna niemand had het verwacht maar: wij gaan Hongarije verlaten. De oorzaak is de taal. We zitten na 2,5 jaar les en huiswerk, aan ons plafond. Bart zei steeds gekscherend na elke les dat ie spierpijn had in z’n kaken en dan trok ie een raar smoel. En ik onthoud maar een fractie van wat de lerares ons heeft geleerd. Het wil gewoon niet verder lukken. Mijn talenknobbel is alleen geldig voor Germaanse talen en verder niet. Punt is dat we altijd hulp nodig zullen blijven hebben bij instanties of als je wat komt te mankeren. Dat is niet wat we zochten. We hebben ons gewoon lelijk verkeken op de taal. En dat geven we eerlijk toe. We weten dat er hier Nederlanders wonen die nog slechter zijn in Hongaars en die geven daar niet om. Maar wij wel. We willen de taal van het woonland kunnen spreken en verstaan. Ik had het nieuws al op Facebook gezet en ontving meer dan 300 lieve reacties.
Maar we vinden het echt wel jammer! Hongarije is een prachtig land. We zullen absoluut dingen gaan missen, zoals die heerlijke, hete zomers! Die fantastische straling van de zon! De hertjes die om ons huis rennen, de wilde konijnen en de roep van de fazant, de hopvogel, de sterrenhemel die je hier zó goed kunt zien omdat het aardedonker is. De uitgestrektheid, de rust en de ruimte waarvoor we hier zijn gekomen. Het semi off grid wonen, het ontbreken van vele regels en voorschriften, kortom: de vrijheid. Het is wel even slikken soms. Zo’n groot erf als dit, met de enige buren op 150 meter, dat krijgen we mogelijk nooit meer.
Het is Duitsland geworden. We praten hier sinds 28 oktober dagelijks over. Ik was voor een vakantie in NL en toen zei Bart via Skype ineens dat hij een steeds beter gevoel kreeg bij Duitsland! Ik was positief verrast. En zo is het balletje gaan rollen. We hadden het er wel eens over maar nu was het serieus.
In NL was ik in Den Helder om als een heuse jager-verzamelaar o.a. sambal, foelie en kemirinoten te kopen en op te sturen. Ben naar kapper en schoonheidsspecialiste geweest. Heb heerlijk Indisch en Surinaams gegeten. Toen nog 5 dagen naar Alkmaar waar ik een goede vriendin heb bezocht en vijf grote kringloopwinkels heb afgestruind. Veel gewandeld, ook in de regen. Het was de meest natte vakantie ooit. Maar ja, ik wilde perse wachten tot na de perenoogst, dan heb je dat.
Er zijn ook minder leuke reacties gekomen op ons besluit. Men zegt dat Duitsland Nederland achterna gaat wat betreft het financieel uitknijpen van de burgers. En men zegt nog véél meer waar ik het niet over wil hebben. We weten ook wel dat er in grote steden heel nare dingen gebeuren en dat je daar niet ‘s avonds door een park moet lopen. Persoonlijk heb ik altijd al in Duitsland willen wonen, o.a. omdat ik er ben geboren. En omdat ik het gewoon een mooi land vind met een nette, makkelijke taal. Ik heb me er altijd goed gevoeld. Het is het land waar ik het vaakst op vakantie ben gegaan en doorheen ben gereden. Het is er schoon op straat, mensen hebben de discipline om hun eigen rommel op te ruimen en hun tuinen netjes te houden, daar hou ik van. Bart heeft er een week gewerkt en is er ook regelmatig op vakantie geweest. Voor ons is het naast de enige mogelijke keuze, wel echt een besluit waar we vierkant achter staan. We willen absoluut niet terug naar NL maar ook niet naar bijvoorbeeld Scandinavië of verder richting het oosten of het zuiden. Leuk bijkomend voordeel: we komen dan dichter bij mijn geliefde stad Berlijn te wonen! Onze voorkeur gaat op dit moment uit naar het Bundesland Saksen-Anhalt.
Bart is eind november een week naar de voormalige DDR geweest met de auto en hij vond het toegankelijk. Dat is het toverwoord! Hij kon met verschillende mensen praten zoals de receptionist, een makelaar en mensen op een terras. Bart heeft een paar huizen bekeken maar die werden het niet. Zou ook wel snel zijn als dat meteen zou lukken. Geeft dus niks. Ondertussen zoeken we verder op verschillende websites zoals immowelt, immonet en immoscout24, dat zijn een soort Funda’s; verzamelwebsites van onroerend goed. En we zijn bezig andere informatie te verzamelen zoals wat betaal je aan vaste lasten, hoe worden de huizen verwarmd. In hoeverre ben je verplicht je huis duurzaam te verbouwen, wat kost het, welke regels zijn er enzovoorts.
Onze boerderij komt te zijner tijd te koop te staan. We hebben half november een taxatie laten doen door de Hongaarse makelaar die ons dit huis heeft verkocht. Maar met onze lerares als tolk want zij, de makelaar, spreekt alleen Hongaars. We weten dat we moeten schilderen en dat de badkamer aan een absolute make-over toe is, maar dat laatste doen we niet zodat we de vraagprijs op de huidige waarde kunnen houden en niet er boven. En iedereen heeft een andere smaak wat betreft inrichting. We proberen het huis te verkopen zonder makelaar, dat scheelt de koper geld. We zijn wel begonnen met schilderen in de woonkamer, even de boel opfrissen. Ik heb een voorlopige tekst gemaakt en al een aantal foto’s. We zijn allebei gestopt met de Hongaarse lessen en ik heb de boeken aan iemand beloofd.
De kas laten we achter. En zo zijn we meer dingen aan het bespreken, wat nemen we mee en wat is voor de volgende bewoners.
Wanneer we over een tijdje beschikken over voldoende informatie m.b.t. wonen in Duitsland, zullen we een reis plannen. Daar hebben we echt zin in! En we plakken er een paar dagen Berlijn achteraan, joepie! Dan hebben we toch een soort vakantie van het huizen bekijken en plannen. Want het is niet niks; het is geen gewone verhuizing maar wéér een emigratie.
Inmiddels is de sneeuw van een paar dagen terug weer weg, dus net geen witte kerst.
Het kwam heel leuk uit dat Wolfje precies op dit boek ging zitten!
Grillen op 1e kerstdag, allerlei bakjes met hapjes. Op de voorgrond de Hongaarse lángos met knoflookolie en tejföl.
Fijne feestdagen verder!