Het is een heel andere zomer dan in 2021 en ’22. Toen was het ontzettend heet maar met weinig vocht in de lucht. We konden er aardig tegen, dat went vanzelf. Maar we hebben nu een iets koelere zomer qua temperatuur met veel vocht. Het heeft veel vaker en veel meer geregend. Maar je hoort me niet klagen, ik vind het prima. Zolang er maar daglicht is en m’n tomaten rood worden, vind ik het best!
Onscherp maar ik wilde de vlinder er op zetten. Een gehakkelde aurelia of een keizersmantel, is soms moeilijk te zien. Er zijn de laatste tijd veel heel mooie bijna zwarte vlinders in de tuin. Hun vleugels lijken wel van fluweel.
De kozijnen zijn eindelijk gearriveerd. Ze zouden eind juli komen maar we kregen veel eerder al een seintje van de fabriek. We hadden een Engelssprekende contactpersoon. Dat was goed geregeld. Het bedrijf in Tsjechië levert aan de omringende landen waar men allemaal verschillende talen spreekt. Je kon ook een Duitssprekende persoon kiezen bijvoorbeeld. Bart had op een of andere wijze een code achterhaald, net zoiets als een track & trace. Zo konden we toch zien waar de kozijnen waren. Ze zouden het vervoersbedrijf de Gebroeders Weiss uit Oostenrijk in de arm nemen, die doen al hun transporten. Maar elke ochtend werden de codes ingeladen en even later weer uitgeladen. Dat ging een week zo door en dan zit je in onzekerheid. We snapten het niet. Bart heeft wat mailtjes en telefoontjes gepleegd, dat werkte eerst niet. Maar blijkbaar kreeg de fabriek er toch lucht van dat het niet opschoot en werden we nota bene op een zondag door Weiss gebeld dat ze de volgende ochtend zouden arriveren! We hadden voor de zekerheid de bomen langs het 600 m lange zandpad gesnoeid zodat de vrachtwagen er langs zou kunnen. Helemaal goed, op een maandagochtend stonden alle pakken in de schuur. Alles netjes en zonder schade.
De woonkamer was als eerste aan de beurt. Daar waren 2 oude ramen. Met een slijptol het ijzeren hek (tralies) er uit en dan de oude kozijnen en vensterbanken wrikken en hier en daar stenen er uit hakken.
We hebben heel bewust na enige afweging, toch voor kunststof gekozen. We vinden hout mooier omdat het natuurlijker en warmer is, maar je hebt er meer onderhoud aan en het gaat korter mee. Ik heb onderstaande link gebruikt om meer te weten te komen over de verschillende materialen en de functies.
Onze nieuwe ramen! Geen houten kozijnen en geen driedubbel glas?
Want waarom zou je het wiel opnieuw uitvinden als anderen dat al hebben gedaan?
Zo, eindelijk verlost van de tralies. De vonken vlogen je om de oren. Wel erg fijn dat Bart dit zelf kan!
Met de autokrik en extra hout als stempel, want we wisten niet of er een latei (geveldrager) boven het oude raam zat.
Nog even een blik op de oude situatie met de enkele ramen en de tralies.
Het is een heel ander gezicht. De ramen lijken wel een soort kleurtje of filter te hebben. Het ziet er erg mooi en helder uit, het lijkt wel of we tv kijken naar buiten. Naast het kunststof moest er met cement en stuc worden gewerkt om alles netjes te laten passen. En elk raam zit met 4 tot 6 lange schroeven in de muren geboord. We hebben mensen bezig gezien met alleen purschuim. Dat is niet juist; pur is om te isoleren en niet om te monteren. Bij een flinke storm kan dan zo de boel er uit vallen. Wij gebruiken ook pur maar dan om de tochtkieren te dichten.
Before….. (woonkamer en rechts de keuken)
…and after:
Wat een verschil! Het keukenraam is een stuk korter geworden.
Keukenraam van binnen
Om het raam korter te maken, moest er een hele stapel leemstenen in. Die lagen wonder boven wonder gewoon op de zolder. Heel leuk om te zien omdat er stro doorheen is gemengd voor de stevigheid.
Naast het keukenraam links een klein zonnepaneeltje voor extra licht. Overal zitten mooie horren in. Nu kunnen we gewoon ‘s nachts luchten zonder dat er vreemde katten binnen komen. Onze eigen katten zijn al gewend dat ze door de voordeur moeten. Ze talen er niet naar zich tussen de kantel-kiepramen te wurmen gelukkig.
En ik voer alle rommel af. Het steenachtige puin dat er uit vandaan komt, breng ik naar het eind van het zandpad, tegen de asfaltweg aan. Daar zijn kuilen die op natte dagen vol water staan. Volstorten en klaar.
Met de katten gaat het goed. We hebben Wolfje nog en paar keer gewogen en hij zit tegen de 2 kilo. Zijn hoofd was groot in verhouding met zijn lijf. Maar hij was dan ook echt ondervoed. Nu kloppen de verhoudingen wel. Hij is elke keer dat we brokjes brengen, erg aanhankelijk en dat kan best wel uit dankbaarheid zijn. Ook is Wolfje speels en rent achter z’n eigen staart aan, nu kan het eindelijk omdat er gen stress meer is. Hij en Poekje zijn (nog) geen vriendjes en Stevie lijkt ‘t niet veel uit te maken die nieuwe snorremans.
Wolfje
Poekje
Stevie
Van de 4 kippen is er steeds 1 weg. Ik heb overal gezocht waar ik bij kon maar helaas. Een paar keer zag ik haar wel, ze kwam even eten in de ren en weg was ze weer. Ik denk dat als ze nog leeft, ze ergens onder een struik zit te broeden op een berg eieren.
En op een ochtend hoorde ik haar typische geluid! Gevonden! Inderdaad, goed verstopt onder struiken en op een nest met 11 eieren!
We hebben in de houtopslag een vleermuis gezien en later had Poekje een andere vleermuis gevangen. We zien nog steeds af en toe grote konijnen springen en op een akker langs de weg zie ik regelmatig een mooie ooievaar. En de laatste tijd zijn er veel libellen.
Er gaat ook wel eens wat mis. Met de zitmaaier heb ik per ongeluk een paar slangen voor de watertoevoer kapot gereden. De kikkererwten lijken niet bevrucht. De waterpomp heeft 2 keer storing gegeven. Het is me nog nooit gelukt om koolsoorten te kweken, ook in Nederland niet. Behalve radijsjes maar die vinden we niet bijzonder.
Een parasiet in de aardappelplanten: gele slierten warkruid of duivels naaigaren. In bak 2; ik heb totaal 4 bakken van 1 x 2 m. Ik ben me nog aan het inlezen wat ik het beste kan doen; laten zitten totdat de aardappels eventueel hun normale grootte hebben bereikt ( 110 dagen gemiddeld) of toch verwijderen en hopen dat de zaden van de parasiet de volgende lente niet opkomen. Het is een zeldzame plant, in NL met rode draden. Heeft geen blad, krijgt wel bloemetjes met zaden.
De hillbillies zijn weer een paar keer naar de grote stad Kecskemét geweest. Bart had zijn leesbril in de bouwmarkt laten liggen en we waren allang op de terugweg. Een week later waren we daar weer en ja, de bril lag nog op dezelfde plek!
We hebben een vegetarisch Indiaas eethuisje ontdekt en dat eten was erg goed. We zijn vleeseters maar soms iets heel anders is wel fijn. Al die peulvruchten vulden goed. Het was wel een achenebbisj inrichting met versleten tapijt op de trap, maar dat zijn juist de beste eettentjes! Hoe minder aandacht men aan het interieur besteedt, hoe beter de maaltijd, is onze ervaring. (Achenebbisj = Jiddisch voor rommelig, armoedig)
In de buurt van het restaurantje een paar mooie gebouwen gezien
Een keer op een warme avond, kwam Bart met het idee om nu toch echt eens een keer naar Soltvadkert te rijden. Het plaatsje staat bekend om zijn geweldige ijssalon. Die zat nog in de pen. Het is niet echt dichtbij maar wel de moeite waard. Lekker!
Ik heb een videootje gemaakt van de belachelijk lange vitrine vol met ijs, maar hoe ik dat hier krijg, gaat nog even duren.
Laatst heb ik een maffe fietstocht gemaakt. Er is langs de 52 een klein winkeltje dat ‘Kurjantó ‘ heet. We komen er langs met de auto maar die willen we vaker laten staan. Het winkeltje heeft aardig wat groenten en fruit en wekelijks aanbiedingen. Dat kondigen ze aan op Facebook. Het is een eind fietsen en dat red de accu niet heen en terug. Een alternatief was dwars door het bos want hemelsbreed is het dichterbij. Het leek me wel wat. Op een minder hete dag ben ik dat gaan doen met de smartphone bij me met het navigatieprogramma. En m’n mobieltje voor als het mis ging. De eerste paar kilometer kende ik wel omdat we dit een paar keer hebben gelopen. Maar het fietsen ging langzaam. Er zwiepten overal takken en spinnenwebben in m’n gezicht. Ik moest de fiets hier en daar optillen om over omgevallen boomstammen te kunnen gaan. Het bos was zo dicht begroeid; blijkbaar wordt er niet veel gereden. Ik zou een snoeitang mee moeten nemen! Weer een stuk verder kwam ik toch echt op onbekend terrein. Best spannend maar ik wilde zo graag dat winkeltje bereiken. De paden werden slechter en slechter. Op den duur waren het pure zandpaden waar ik steeds op uit gleed. Toen moest ik hele stukken lopen. Dan heeft een e-bike weinig zin. Maar wat een mooie omgeving! Heel divers, zowel bos als kale vlakte als bewoonde boerderijen. Iemand groette me en een paar bochtjes later lag ik languit op de grond. Daar zou ik wel een mooie blauwe herinnering aan overhouden. Het was echt afzien. De bike heeft een grof profiel maar tegen alleen zand en geen plantjes met wortels erin, kun je niet op. Alsof je op het strand wil fietsen. Op een ander pad, vol met klei, lagen regenplassen. Ik gleed weer uit en m’n (oude) wandelschoenen zaten onder de blubber, het liep m’n sokken in. De navi werkte goed en na een hele tijd bereikte ik eindelijk het doel. Na 2 uren klauteren met een zware fiets aan de hand vond ik het ook wel welletjes. Bart haalde me op, bike in de aanhanger en ik voelde me voldaan dat ik het toch had gered. Onderweg maar 2 foto’s gemaakt; ik had het gewoon te druk!
We zijn al een tijdje in overleg of en hoe we de auto weg zullen doen. Want het is aan alle kanten toch een belasting. Je bent niet alleen wegenbelasting verplicht, maar ook APK, verzekering en reparaties. Plus een medische keuring voor je rijbewijs. Bart vindt het teveel worden en ik vind dat wel een heel leuke uitdaging! Er zijn genoeg opties: de bus, de e-bike, lopend of een keer een auto huren in het dorp, voor langere afstanden. Bart is voor een brommertje aan het kijken. Een brommer moet ook wel verzekerd worden maar kan hier zonder plaatje. Verbruikt veel minder brandstof. Als we de onderdelen kunnen krijgen, kan hij de reparatie zelf doen. Ik wil sowieso de winter aankijken met de e-bike; of dat wel gaat met de kou. En Bart wil de komende APK afwachten. Als de Nissan er door komt, is het hier 2 jaar geldig. Dan hebben we ruim de tijd om af te bouwen zeg maar. De busverbindingen naar het dorp en naar de stad zijn goed. We hebben er leuke gesprekken over onder het motto ‘minder is meer’. En ik wil dan wel graag van de magnetron af.
Laatst 3 uren in de keuken gestaan voor een moussaka met komkommer/selderijsalade maar ‘t was het waard.
Het is de laatste weken echt oogsttijd.
Spinazie in deelblokjes voor in de vriezer
Spinazie met kookroom voor een ã la crème effect
De eerste meloen is gelukt, klein maar fijn! De grotere meloen erachter is van de winkel en de tomaat ook, om de grootte aan te geven.
De eerste lading piepers is binnen, dit weekend kan ik de 2e gaan opgraven. Ik heb gele en rode gepoot. Na 48 uur laten staan zijn ze eetbaar.
Gele courgettes, eieren, lente ui is hergroei, net als de prei. Maggi vers en gedroogd, ook heb ik een vloeibare maggi gemaakt door het te koken met o.a. peterselie, heerlijk! Aardappels en wortels. De wortels zijn nog wat klein maar er staat nog veel, dat komt wel goed. Van deze spulletjes heb ik een lekkere vegetarische soep gemaakt:
Met croutons van zelfgemaakt brood. Het maakte de soep wat vlezig waardoor we het vlees niet hebben gemist. Voor herhaling vatbaar.
Aardappel stamppot met andijvie. Het puree-tje rechts is met postelein, dat groeit hier in het wild.
De bramen zijn ondertussen ook rijp en er komen nieuwe aardbeien!
Ik dacht sperziebonen te hebben gezaaid, maar het zijn snijbonen. Ook goed! De bordjes raken soms kwijt of de tekst vervaagt.
Eigen komkommers!
Er zijn nog allerlei gewassen in de maak:
Pruimtomaten
Vleestomaten, zo groot als een kleine appel
Nog meer courgettes! In het midden de vrucht met vrouwelijke bloem. Rechts de mannelijke bloem op een steel.
Vrouwelijke bloem, bijna uitgebloeid.
Een kleine flespompoen in ontwikkeling, deze is ter grootte van een vingerkootje.
Zo groot kan ie worden en dan kleurt ie oranje.
Een nieuwe (onderste) plank in de keuken, meteen vol gezet met m’n theekruiden. Bijna alles van eigen erf.
Hagedis
Links vuurwantsen
Wespspin of tijgerspin vrouwtje; altijd met de kop naar beneden gericht
Slang
Kleine hommel in slangenkruid, word ik altijd blij van! Omdat ze er nog zijn en omdat er elk jaar kleintjes bij komen.
Een akker in de buurt. Er staan ronde pompoenen op, net als vorig jaar. Dat is monocultuur, hopelijk zaait deze boer volgend jaar wat anders. Ik doe vanaf 2024 wisselteelt om de grond niet uit te putten.
Tot slot nog wat mooie bloemen in onze tuin:
