Kippen en de tuin update

Het is rond 16.15 donker, overdag een graad of 10 en het waait. Regelmatig loop ik naar de brievenbus en omdat er aan het begin van de weg veel vogelmuur staat, in het voor- en najaar. Dat neem ik mee voor de kippen. Ze smullen er van. Het wordt dan ook wel kippenmuur genoemd en trouwens; mensen kunnen het ook eten, zonder ziek te worden 😁. Toen de kippen goed aan de leg waren dacht ik nog: ik zal het overschot maar aan de buurvrouw geven. Ze heeft een man en 4 kinderen en ze wonen in een heel klein huisje aan de asfaltweg. Precies daar op de hoek groeit de vogelmuur, maar nu heeft ze zelf een stuk of 7 krielkipjes zagen we. Die alle kanten op fladderen als ik met m’n snelle e-bike langs kom scheuren. En die van ons zijn niet meer zo fanatiek aan de leg door het gebrek aan licht. Laatst was er weer één overleden, gegrepen door een roofdier. We verdenken een egel. Die kunnen zich door de cloaca heen vreten. Als je kippen hebt, hou er dan rekening mee dat je wat kwijt raakt. De hen heb ik in het bos begraven in een zo diep mogelijke kuil, wat best zwaar werk is als je rugklachten hebt. Ik wil voorkómen dat wilde dieren de prooi opgraven. Ons bos is dan wel omheind, een stukje is kapot en dat hebben we nog steeds niet gerepareerd… Dus hadden we 1 Amrock en 2 kaalnekjes over. De kaalnekjes komen van kennissen en we hebben van hun weer 2 nieuwe gekocht, deze keer allebei zwart. Ze hebben zo’n grote ren, daar past meer in.

Sinds eind oktober ben ik met het herfstige weer met een soort experimenten begonnen in de tuin. Eén dingetje heb ik van Bram Eijgenhuijsen, een Nederlander die vlogt over zijn zelfvoorzienende leven in Zweden, samen met zijn hond Doggo. Bram heeft eenden en de mest gaat samen met stro en afgevallen bladeren in een aparte composthoop. Ik doe de kippenmest daarin want eenden hebben we niet. Ik heb een driehoekig stuk grond afgezet met oud kippengaas en takken voor de stevigheid. Een bord van houtafval erbij met het jaartal 2022 want het moet het 1 jaar liggen. Verse kippenmest is te sterk voor planten. Voor 2023 heb ik al een nieuw stukje afgezet.

Het tweede proefje is bladcompost maken. Ik hoop hiermee een soort potgrond te kunnen maken want ik wil af van al die zakken gekocht spul in plastic. Dit is een gegraven rechthoek waar allerlei soorten gevallen bladeren in liggen. Ook met een hekje er om, dat vind ik leuk om te fabriceren. De rechte, oude stokken vlecht ik dan door het gaas heen. Dat vul ik zo nu en dan aan met half vergane acaciabladeren uit ons eigen bos. Die beginnen al heerlijk naar bosgrond te ruiken. Er ligt een enorme berg en ik ben razend benieuwd of het gaat lukken en hoeveel er over blijft. Ik hark alleen blad dat op het gras ligt; als er blad in de bestaande borders dwarrelt, laat ik dat juist liggen als bescherming en mulch. Zo heb ik ook de bestaande moestuinbakken vol gedaan met bladeren als natuurlijke bescherming.

Een 3e proef is een Hügelbed. Weer een gegraven rechthoek, je gooit het zand naar de 2 lange zijdes want het moet er later weer op. Het gat gevuld met allerlei oude stokken, resten schors, vermolmde halve boomstammen en al dat soort spul. Groot en klein. Het leuke is dat je er ook naaldbomenhout in kunt doen. We hadden er een paar geveld die halfdood waren maar dat hout kan niet in de kachel vanwege de hars. Een emmer bladeren er op en dicht keilen maar. Dat laatste is dus weer zwaar werk, dat gaat in stapjes. Het moet wel hoog worden. Als je hier in de lente zaden of stekjes op plaatst, krijgen ze meer vocht doordat al het hout zich met water heeft volgezogen. Ben erg benieuwd! Zo kom je mooi van je zooi af. En zo ben ik bijna dagelijks aan het blad harken waarmee ik de 3 proefjes kan vullen.

Daarnaast is er natuurlijk een gewone composthoop met rauw keukenafval, die heb ik net omgekeerd. Van het voorjaar haal ik het door een zeef en dan kan het seizoen weer beginnen!

Tot de volgende keer.