Vogelgeluiden, een limonade straat en de Hongaarse heksenketel

Wat heerlijk dat het lente aan het worden is! De dagen zijn aan het lengen. We hebben al een aantal dagen in onze T-shirts buiten kunnen werken. Vandaag hoorden we de eerste krekels!

Ook leer ik steeds meer vogelgeluiden herkennen. Neem nou de hop, ik had er nog nooit van gehoord. Een opvallende vogel qua uiterlijk, maar de zang is vrij eentonig.

We kennen allemaal het koolmeesje, door Bart gekscherend ‘geelborstje’ genoemd. Zijn lied is groter dan je zou verwachten van zo’n kleintje. In dit filmpje is het net of hij zingt: ‘lazer op, lazer op’!

Hier zie en hoor je het roodborstje:

Fazanten zijn opvallende kleurrijke vogels die we tijdens bijna elke autorit wel ergens in een berm zien scharrelen. Ze lopen en rennen maar vliegen heb ik ze nog nooit zien doen. Het mannetje heeft een apart geluid, dat horen we bijna dagelijks van het veld naast ons vandaan komen. We hebben hem en zijn grijze vrouwtje ook een paar keer gezien.

De volgende is de ekster:

Een Vlaamse gaai zien we hier af en toe neerstrijken op het tuinsetje. Ik vind de kleurencombinatie van bruin met een stuk blauw heel mooi.

Een koekoek hoor en zie ik regelmatig in en over onze tuin vliegen:

Het geluid van de merel ken ik vooral nog vanuit Nederland; ik kan nog niet onderscheiden of ik ‘m hier ook hoor. Het is vaak een drukte van jewelste in de bomen rond het huis.

Verder ben ik bezig de nieuwe spruiten van de seringen uit te graven en opnieuw te plaatsen. Strikt genomen kan dat tot en met maart. Maar ik kreeg er 2 van vrienden. Gelijk in een bak water gezet en ‘s middags geplant. Die zijn goed aangeslagen; ik geef ze dan ook elke dag water zodat ze goed kunnen gaan wortelen. Omdat we zelf 2 grote witte seringenstruiken hebben en 3 paarse die zichzelf vermeerderen, kwam ik op het idee om ze te plaatsen langs de omheining. Achter dat hek is een bos van ene Tibor, die in het dorp woont. Het kan zo maar gebeuren dat hij opdracht geeft zijn bos te laten kappen. Dan kijken wij ineens naar een kaal stuk land. Verderop zijn er ook houthakkers bezig, elke ochtend horen we ze met machines bezig en er is al een flink stuk ontbost. Beetje jammer dat ze dat in de tijd doen dat de vogels nesten gaan bouwen… Ik heb een stuk of 10 seringen kunnen uitscheppen, overigens allemaal nog zonder bloemen, deze herplaatst langs de omheining. Je kunt van de bloesem limonade maken. Wel wat werk; je moet elk bloemetje er apart uithalen. Bij de vlier gaat dat aanzienlijk sneller, daarvan kun je de hele tros gebruiken.

De laatste weken ben ik me gaan toeleggen op werken met beton dat je van cement, zand en water maakt. Je kunt zakken cement kopen waar al zand doorheen is gemengd. Maar we hadden er een in de kelder zonder en zand ligt hier genoeg. Ik mengde steeds een deel cement met 3 delen zand en 3/4 water. Roeren deed ik eerst met een grote garde op de boormachine maar dat ging erg zwaar. Waar verkopen ze ook al weer gereedschap voor dames? Het gangbare spul is veel te zwaar en te onhandig voor vrouwen! Na een hoop geklooi heb ik alles gemengd met de hand met de troffel. De bedoeling was een betonnen donut te maken, waar de heksenketel met driepoot op kan staan. Maar ik ben eerst met een klein projectje gaan oefenen.

Van de ene kant naar de andere kant van het erf met de kruiwagen is lastig omdat er een hoge stoepband tussen ligt. Daar ligt aan de ene kant een grote betonnen tegel en aan de andere kant moest een talud komen, of hoe je ‘t ook noemt. Met resten puin die hier nog lagen heb ik een opzetje gemaakt, dit is stevig en scheelt veel cement. Je bent zo een paar emmers verder. Het regende zacht en dat is juist goed: beton moet vochtig blijven de eerste tijd. Bart heeft wel geholpen met wat handigheidjes: aan beide kanten van het talud 2 stukken hout neergezet tegen het uitvloeien en deze bekleed met plastic zakken. Een paar bakstenen tegen het vallen en de mal was klaar. Toen kon ik gaan smeren en dat was echt leuk. Inmiddels is de boel droog en kan ik makkelijk met de kruiwagen én de grasmaaier over het stoepje, dat nu meer een betonnen bruggetje is. Later nog een deel van een kapot betonnen pad opgevuld.

Toen was het tijd voor de donut. Van te voren had ik glazen potjes en flessen gespaard; dit scheelt net als het puin nogal wat aan cement maken. De donut is zo breed geworden als de lengte van de langste fles. Eerst een laag zand gestrooid op de plek waar ik ‘m wilde hebben. Toen een gat gegraven in het midden; hier komt een vuurtje. Dan een laag cement storten waar de flessen en potjes in blijven plakken. Die leg je er in en als ze mooi liggen dan druk je ze vast. Vervolgens weer een laag cement. Gladstrijken. Ik ben wel een tijd bezig geweest want de cement is zo snel op, dan moet je weer nieuwe maken. De donut moet je aan de zijkanten afdekken met plastic, tegen het uitvloeien. Daar had ik oud puin tegenaan gezet voor de stevigheid.

Het gat voor het vuur moest ook vrij blijven van cement; een emmer bekleed met een vuilniszak er in en hopla, de kun je naderhand omhoog halen.

Uiteindelijk is dit het resultaat. De donut is inmiddels voldoende uitgehard. Dus dat wordt buiten soep en hachee maken!

Tot de volgende keer!