Niet geschikt voor vegetariërs

Er werd aangekondigd dat er een kolbász töltő festzivál ( worsten vul festival) zou zijn in ons stadje van ruim 6000 inwoners. We hebben de reclame uitingen vertaald en er zou ook een varken worden geslacht. Dat is best heftig. Maar we eten vlees en omdat we niet hypocriet willen doen, besloten we om er toch heen te gaan. Het was op een heel koude zaterdagochtend. Het vriest de laatste tijd elke nacht en ochtend. We hoopten nog bekenden te zien en mogelijk de andere Nederlanders die hier ook wonen maar helaas. Het enige bekende gezicht was van de eigenaar van de takarmánybolt (diervoederwinkel). Hij blijkt Ferenc te heten, dat spreek je niet uit als Ferenk maar als Ferents. Het was op het marktplein en we zagen een bergje hooi in de fik staan. We zagen nergens een varken en iemand zei dan ook: ‘hol van a disznó? (waar is het varken). Er stond een pan water op een houtvuur en er was iemand bezig met een soort off grid ventilator, waar rook uit kwam door aan het wiel te draaien.

Na een tijdje werden er rondingen zichtbaar in het hooi, het varken was al gedood en lag er onder. Ik denk dat men het vuur nodig heeft om de stugge haren af te fikken zodat het vlees beter te fileren is.

Het was niet zo druk, een man of 30-40. Maar dit is wel een echte Hongaarse traditie en we zagen mensen in klederdracht.

Ferenc hield een soort toespraak, we verstonden hier en daar een woord. We hoopten de polgarmester (burgermeester) te zien om kennis te maken zoals je vaak bij ‘Ik vertrek’ ziet, maar helaas.

Toen het varken zichtbaar werd, bleek het mooi gerookt van kleur. Twee mannen gingen met het hete water uit de pan en plastic uiennetjes het vel schoonboenen om het roet er af te krijgen. Een jongere man met een accordeon zong Hongaarse liederen om de boel wat op te luisteren.

Er werd een hoefje van de poot afgesneden en na allerlei bezweringen keek Ferenc de menigte rond. Het hoefje werd gevuld met pálinka en moest blijkbaar door iemand uit het publiek worden gedronken. En hij koos Bart! Het leek ons ook dat Ferenc zelf niet meer zo nuchter was. Daarna kwamen er een jongedame en een jonge man bij iedereen langs, zij met hapjes en hij met nog meer pálinka. We hadden al besloten dat ik terug zou rijden want in Hongarije mag je 0,0 drank op achter het stuur. Zelfs een half pilsje is verboden en terecht. Bart vond het drankje zacht smaken. Om 10.30 in de ochtend, doet ie anders nooit!

Vervolgens kwam de slager of uitbener naar voren en pakte een mes. Die wist duidelijk wat ie deed, met een paar slagen werd het varken gefileerd.

Er stond iets verderop een houten tafel klaar met een soort badkuipen er naast. Daar werden de stukken filet neergelegd. We vonden het lang niet zo luguber als we dachten dat het zou zijn. Het was een leuk klein feestje om eens mee te maken. We zijn blij dat we onze gezichten hebben laten zien en dat we wat korte zinnetjes Hongaars hebben kunnen spreken.

Toen we een paar dagen later kippenvoer gingen kopen, kwam Ferenc meteen naar ons toe en vroeg aan Bart hoe hij de pálinka vond! Een tijdje staan praten in het Engels en Hongaars. We zeiden dat we de show echt heel leuk vonden. Dit jaar was Ferenc uitgekozen om dit te doen, het zou elk jaar iemand anders kunnen zijn. Ik vroeg naar de burgermeester; die bleek er ‘s morgens wel te zijn geweest om het vuur aan te steken. Dit soort dingen kunnen echt niet in Nederland; slachten moet in een super steriele, wit betegelde ruimte gebeuren en drank is al helemaal taboe. Toen ik dit aan de lerares vertelde zei ze dat dat in Hongarije echt niet zo zal gaan gebeuren! Ik vind het geweldig dat ze zo lekker traditioneel en eigenwijs zijn!

Na een uur in de kou te hebben gestaan, gingen we de benen strekken. Het echte vullen van worsten was binnen in een gebouw. Daar gaan we een andere keer kijken, buiten vinden we leuker eigenlijk.

Kürtőskalacs is een op een schoorsteen lijkende zoetigheid van o.a. bladerdeeg.