Het oogsten van groente en zonnestralen

We hebben vele gesprekken gevoerd of we nou zonnepanelen zouden nemen of niet. De prijs voor een kWu was hier tot eind juli vrij goedkoop, 34 forint. Een euro is nu ongeveer 394 forint. Er bleek een subsidie op de energie te zitten waardoor het bedrag laag was. Mede daarom hadden we geen haast om panelen aan te gaan schaffen. Het probleem zat ook ‘m in de accu’s. We willen natuurlijk energie opslaan. ‘s Avonds en ‘s nachts moeten de koelkast en vriezer door gaan en je hebt licht en laptops nodig. Accu’s zijn niet alleen duur in gebruik; ze gaan niet lang mee. Op de verpakking kan wel staan: gaat 10 jaar mee, maar dan moet je eens naar de kleine lettertjes kijken. Die zeggen heel iets anders. Namelijk dat ze alleen lang mee gaan als je ze niet compleet leeg trekt. Er moet altijd een bepaalde hoeveelheid in blijven. Het steeds opladen en leeg maken zorgt voor slijtage. Bart vond in Amerika een goede leverancier van een bepaald soort accu’s die wel degelijk lang meegaan. Maar de verscheping kost nogal wat. Ik dacht nog: dan richten we een groepje op om met z’n allen de boel naar een haven in Duitsland te laten verschepen en dan halen we het op met een aantal leden met auto’s en aanhangers.

Maar toen is de subsidie van de elektriciteitsprijs er af gegaan. Eerst werden er berichten verspreid dat het van 34 naar 240 forint zou gaan. Dat klopt gelukkig niet, het is per 1 augustus 70 forint geworden. Wel een stijging van 100% als je het zo bekijkt. Moet ik er wel bij vermelden dat de eerste 210 kWh verbruik per maand – voorlopig – gewoon 34 forint blijven; het gaat om je verbruik daarboven. We zijn wel serieus aan het besparen gegaan, we noteren elke dag de meterstand want meten is weten en inzicht is kennis. Die stijging was voor ons een reden om het er nog maar eens over te hebben. De straling van de zon is zo sterk, daar kun je wat mee. Bart heeft ooit in loondienst gewerkt bij een onderzoeksinstituut voor zonnecellen. Die kennis komt nu goed van pas. Bart had zelf een paneeltje in elkaar geknutseld en toen begon het uitproberen. Opeens kwamen er allerlei kabels en draden door het raam naar binnen. Van mijn vroegere setje op een tuinhuisje hadden we een lader, die werd van stal gehaald. En een egelvormige omvormer. Ja, er kwam zeker stroom in de autoaccu die we bij een Hongaarse bouwmarkt hebben gekocht. Maar het kon beter. Na een paar weken van informatie verzamelen heeft Bart de knoop dorgehakt en is hij een echt zonnepaneel gaan kopen. Er wordt nog volop getest. Bart heeft zelf een display gemaakt waarop hij precies kan zien wat er gebeurt. Dat kan ik niet uitleggen want het is ingewikkelder dan alleen het meten van hoeveel volt of watt. Maar het komt er op neer dat als we een deel van een miniserie willen kijken, de tv makkelijk op dat ene paneel kan en dan blijft er nog een hele lading stroom over in de accu. En er staat nu een 2e accu bij. Ik vind het geweldig! In mijn huisje in Den Helder had ik 4 panelen op het dak liggen en 2 grote scheepsaccu’s in de logeerkamer. Dit verhaaltje kan wel eens een staartje krijgen! Het begin is er!

De tijdelijk aangelegde moestuin gaat helemaal uit z’n dak; er is zoveel dat goed gaat! Kleine ronde pompoenen, grote flespompoenen, courgettes, trostomaatjes, pastatomaten, augurken, koolrabi, wortel, ui, selderij, gewone meloen, watermeloen en bloemen. De calendula en de radijs deden weinig dit jaar maar de Afrikaantjes des te meer. Van die laatste ben ik dagelijks de uitgebloeide bloemhoofdjes aan het verzamelen. Vorig jaar kocht ik 1 plantje en daarvan won ik zaden, Die zaaide ik dit jaar en daarvan oogst ik nu weer de zaden. Zo gaat dat ook met peterselie, dille, trostomaat en sla. Op die manier win je zelf zaden zonder dat er gif aan te pas is gekomen. Vandaag aten we een stuk meloen die we hadden gekocht, meteen de zaden afgespoeld en op keukenpapier te drogen gelegd. Die heeft een friszoete smaak en is vanbinnen oranje gekleurd. Zo’n rijkdom om al die zaden te hebben. De courgettes zijn helemaal gek; we hebben maar 2 planten en dat is meer dan zat voor 2 volwassenen. Ik heb al heel wat geblancheerd, ingevroren en weggegeven. Van die grote die je een hele tijd niet ziet en pas ontdekt als het heuse bommen zijn geworden, oogst ik weer de zaden voor volgend jaar. Wat mij betreft een never ending story!