We zeggen elke dag tegen elkaar hoe tof we het hier vinden, hoeveel rust we hier hebben en hoe afgelegen we wonen. Het eerste jaar was best chaotisch; we moesten veel officiële dingen regelen. Maar dat is voor 99% af. En dat lucht op. Iedereen weet hoe moeilijk het is een gevoel te beschrijven. Hoe we het nu na een jaar beleven komt het meest in de richting van ‘het is vertrouwd!’ Het is hier zelf leven maken zonder inmenging van bijvoorbeeld lastige buren.
Het gekochte stookhout begint aardig op te raken. We hebben te weinig ingekocht, maar dan weten we dat. Inmiddels hebben we zelf 2 bomen geveld, in stukken gezaagd, gekliefd en opgeslagen. Gisteren vond Bart nog 2 bomen die op de grond lagen in het bos. De ene hebben we gisteren verzaagd. Samen met de wat drogere blokken gaf dat toch een redelijk vuur. De sapstromen zijn al wel opgedroogd maar bosgrond is vochtig en kruipt in alles wat er ligt. Ik heb alles binnen gezet, vanavond kunnen we weer fikkie steken. Op sommige ochtenden en middagen is het niet nodig de kachel aan te zetten. Het is nu ongeveer 16 graden binnen en dat redden we wel met een warm vest.
We zijn vorige week voor het eerst naar de wekelijkse markt hier gegaan en dat was leuk. Sommige dingen mis ik wel, zoals kraampjes met vis en kaas maar dat is nou eenmaal de cultuur.. Er zijn 2 kraampjes met veel keuze in groente en fruit, ook gedroogd fruit en dat vind ik heerlijk, dat is mijn ‘snoep’. Verder is er te koop: kleding, nachtkleding, ondergoed, sokken, goedkoop gereedschap, allerlei soorten tassen en afvalzakken, tafelzeil, gerookt vlees, snoep, brood en schoenen. Laatst had de aardappel- en uienboer fruitboompjes te koop. We hebben al veel fruitbomen staan maar een paar kleine perenboompjes kwamen wel van pas. De grote perenboom kan ook ziek worden of wat dan ook, verjonging is nooit weg. Het is heerlijk om buiten je boodschappen te doen en ondertussen mensen te kijken. Sommige marktlui verkopen vanuit hun auto, een soort kofferbakmarkt. Er stonden een paar bejaarde dames kleine en grote zakken brood te verkopen. Ik kocht een klein zakje en het kostte zeer weinig, 40 Forint en ca. 360 Ft is € 1. Wat bleek, het was zeker 2 dagen oud. Dat is dan wel weer milieubewust of misschien kopen mensen dit voor hun vee. Ik heb het aan de vogels cadeau gedaan… Apart ook om te zien dat mensen van boven de 70 nog werken, hier is geen AOW… Mensen moeten hun inkomen op latere leeftijd dus puur hebben van pensioen, dan moet je wel een baan hebben gehad. Een groot verschil met Nederland.
De markt is ongeveer in het centrum van het stadje en alle andere winkels zijn mooi op loopafstand. We hebben de auto laten staan en zijn verder gaan wandelen en winkelen. Dit gaan we elke week doen!
Vroeger – zo’n 30 jaar geleden – had ik als hobby brieven schrijven naar onbekenden in het buitenland. Ik mis dat de laatste tijd. Toen heb ik een oproepje gedaan in een facebookgroep om te kijken of er belangstelling was. Wel ironisch dat het via social media moet maar hoe vind ik anders mensen? Het lijkt me zo leuk om deze ouderwetse manier van corresponderen nieuw leven in te blazen. Het gaat er dan om getypte of handgeschreven brieven met de gewone ‘langzame’ post te versturen. Ik weet nog hoe leuk dat toen was; wachten op de postbode, versierde enveloppen krijgen, brieven sturen vol met confetti of met foto’s… Het heeft iets romantisch! Inmiddels heb ik een adres in Tsjechië en een in Nederland. Ik had er echt lol in deze dames te pennen. Maar ik zoek meer!
Dus ken je of ben je een Nederlandse of Belgische vrouw die buiten Nederland woont en schrijf je graag over je ietwat alternatieve leven, maak of doe je veel dingen zelf, hou je van koken, bakken, lezen, tuinieren, geschiedenis, biologie, cultuur, reizen, kamperen, dieren en of natuur? Het is niet ‘en en’ maar ‘of of’! Dan zoek ik jou! Eerste reacties graag via Facebook naar Nathalie van de Tuin of via dit blog, daarna gaan we lekker pennen!
De hennen zijn redelijk aan de leg. Een gaat goed, de ander legt maar prikt het ei kapot. Dat is wel jammer maar ze doet het niet elke keer. We hebben bijna dagelijks een vers ei en dat is wel genoeg.
Met kleine Kis gaat het heel goed. Ze mag sinds een week zelfstandig naar buiten. De eerste keer was ze niet te houden! Ze speelde en rende zolang door totdat haar oogjes steeds kleiner en vermoeider werden maar ze ging niet uitrusten. Toen hebben we haar maar ‘gevangen’ en binnen gezet. Ze kende duidelijk haar grenzen nog niet. Nu wel, ze gaat 2 x per dag uren naar buiten en slaapt tussendoor. Ze was erg nieuwsgierig naar de kleine kipjes en leek ze te bespieden en aan te vallen, maar het viel mee. Ze is rustiger nu ze haar energie steeds kwijt kan en ziet de kipjes meer als gezelligheid. De grote kippen hebben we terug geleid naar hun eigen honk, de haan was agressief en viel ons steeds aan. Stevie is meer gewend geraakt aan die kleine, hij neemt vaak het initiatief om haar te begroeten door ‘neusje neusje’ te doen. Regelmatig rollebollen ze samen door de kamer, heerlijk om te zien! Maar Stevie wordt wel oud qua gedrag, hij ziet geen diepte en kan daardoor geen afstanden schatten wat het springen en klimmen bemoeilijkt. Hij is vaak binnen en slaapt veel.
Een week geleden zouden we met Jolanda en Frank uit lunchen in het restaurant ‘Fekete Golya’ (zwarte ooievaar) maar het zat afgeladen vol en er was een feestje aan de gang. Toen zijn we uitgeweken naar het Bistorant dat onderdeel is van het hotel ‘Four Points by Sheraton’ in Kecskemét.
Het was weer geweldig gezellig en heerlijk eten. Inmiddels hebben we een top 4 samengesteld van de beste restaurants.
Op nummer 1 toch echt Vincent, onze grote favoriet! https://vincent-kecskemet.hu
Op nummer 2 het Bistorant: http://www.bistorantkecskemet.hu
De 3e plaats is verdiend door 48: http://www.48etterem.hu
En als laatste op 4 het Italiaanse Cézár: http://www.clubcaruso.hu/?gclid=EAIaIQobChMI79q87sKL9gIVGc93Ch08uAUVEAAYASAAEgKh5fD_BwE
Er zijn al wat groenten gezaaid. Binnen komen peul, koolrabi, tuinkers en ijssla op. Buiten heb ik tuinbonen en spinazie gezaaid. In maart en april gaat het weer volle bak worden, ik kan haast niet wachten! En dat is elk jaar hetzelfde :-P.
Ik ben dol op soep, niet in een restaurant maar gewoon zelfgemaakt. Als we bij de slager kip laten fileren, vraag ik de botten mee. Die bak ik 15 minuten in een schaal in de oven. Daarna zet ik een pan water op en laat het trekken met verschillende kruiden, specerijen en groenten. Lekker met peulvruchten zoals mungboontjes. Gisteren heb ik soep gemaakt van een flespompoen. Lekker en makkelijk om altijd wat in de vriezer te hebben.
Wat ik ook graag lust is Italiaanse minestronesoep. Dit is een beproefd recept: https://www.wijnspijs.nl/magazine/jamie-olivers-minestrone-een-food-revolution-recept/
Fijn weekend!
Aaah Nathalie, wat een geweldig idee over ouderwets brief schrijven, ik hou d’r van!
Binnenkort stuur ik mijn adres, en ik ga een vriendin in Frankrijk ook even polsen, of ze mee wil doen, ze is trouwens Nederlandse (van oorsprong). Ik voel de rust uit je schrijven, jullie klinken “ geaard” daar in Hongarije, wat goed om te lezen.
Bedankt voor je mooie blog!
Groetjes uit Friesland
…en met stip op nummer 1, Petra uit Friesland, altijd de eerste die reageert!! Hopelijk vind je vriendin in Frankrijk het leuk om te schrijven! Groet, Nathalie