Het gaat goed met onze ambities om wat vaker te wandelen. Vorige week hebben we drie keer een mooi stuk gelopen waarvan een wandeling van twee uren. Het begin is er! We moeten nu wel rekening houden met de schemering, want die valt sinds de wintertijd nogal vroeg in. Zo rond half vijf is het behoorlijk donker en ik ben liever wat eerder thuis, dan hebben we nog tijd om te verdwalen… Tijdens de wandelingen hebben we aparte en mooie dingen gezien:
Van de vier hanen hebben we er drie naar buurvrouw Klaudia kunnen brengen. Ze wilde ze heel graag. We liepen er heen met de laptop in de hand en de dongel in m’n capuchon; we kunnen een paar dingen in het Hongaars zeggen maar de antwoorden die je krijgt zijn nog niet te volgen. Google translate bij je hebben is dan heel handig. Er scharrelden wat katten op haar erf en ik wees naar een kleine zwarte. Klaudia vroeg meteen of we die en nog een andere wilden hebben. We keken elkaar aan: we nemen die zwarte! We zaten al eerder te vergaderen zullen we wel of niet een vriendinnetje nemen voor Stevie en hij is ook niet meer de jongste. Toen terug naar huis. We hebben de hanen gevangen en elk in een krat gedaan. Met de hele bups op de steekwagen en karren maar. De volgende dag konden we de lege kratten ophalen en het kitten. Ze wilde de vrouwtjes wel kwijt maar de mannetjes niet. Logisch, als je weet dat ze hier niet snel aan steriliseren doen. Maar wij gaan dat wel doen, dus we zoeken nog naar een dierenarts in de buurt. Grote kat Stevie vond het helemaal niks, zo’n baby in huis. Hij is zelfs een beetje bang voor het ukje, hoewel hij vier keer zo groot is! Hij wil steeds in z’n eentje in de kelder gaan zitten en is dan blij dat we even gedag komen zeggen. Nou, we begeleiden hem wel in de woonkamer, hij zal moeten wennen. Ze hebben niet gevochten maar wel geblazen en gegromd. Kleintje snapt de kattenbak en maakte ook een ongelukje. Ook zat ze ‘s avonds bijna op onze borden met eten en liep te kijken of er niks op de vloer viel. Ik heb haar even in een andere kamer gezet en vanavond was het een stuk rustiger tijdens het eten; ze leert snel. Poesjes zijn schattig maar ze moeten niet gaan schooien. De speciale tegen-blaasgruis-brokjes van Stevie eet ze goed en ze drinkt ook veel want die dingen zijn droog. We denken dat ze gewoon met de pot mee at en slachtafval kreeg. Op zich niet verkeerd. En we denken dat ze al heel goed muizen kan vangen, ze leefde met de groep katten voornamelijk buiten. En ze wil nu ook graag naar buiten en kijkt door de ramen maar daar wachten we nog even mee. Overigens woonde haar vader daar ook en hadden hij en mama netjes een bandje om. Ze heet Kis poek, kis = klein en spreek je uit als kiesj. Mogelijk is ze ouder dan acht weken, ik schat een week of tien, mede omdat haar motoriek er zo goed uit ziet. Nu na vier dagen hier is ze aan onze grote handen gewend en knort en spint als we haar aaien!
Met de logeerkipjes gaat het goed. Pruikje is nergens bang voor en eet gewoon uit de bak met mais, ook als de haan roept dat ze moet wachten want hij mag natuurlijk eerst. De 2 kleine zwartjes zijn over de omheining gefladderd en slapen in de Siberische Iep. We hebben ze een paar keer overdag terug gezet maar elke keer doen ze het weer. Prima, ze kiezen zelf hun plek.
Afgelopen maandag 1 november was het Allerheiligen. Dan gedenken de mensen hun overleden familieleden en vrienden. Ze gaan naar het kerkhof en nemen lantaarns mee. In de weken daarvoor zagen we die lampjes in grote getale overal aangeboden, net als een soort kransen. We hebben niet mee gedaan omdat we niemand kennen die hier is begraven. Maar ik zag foto’s voorbij komen, wat mooi zeg! Elk graf is verlicht en versierd. Scholen, winkels en bedrijven zijn die dag gesloten. We aten die avond bij de Hongaars/Nederlandse vrienden Csaba en Ágnes en zij vertelden ons over deze traditie. We aten pörkölt, dat is wat wij in NL goulash noemen. En goeljash is hier juist de soep; als je pörkölt over hebt, maak je er de volgende dag soep van door er o.a. water aan toe te voegen. Het was heerlijk! De wokkels zijn van durummeel, ze smaken veel beter en zachter dan de volkorenwokkels die we gewend waren. Nu het bijna winter is, vind ik het weer leuk om recepten uit te proberen. Ik kreeg een pak biologisch durummeel mee, daar wil ik binnenkort galuska van maken, in het Hongaars heet het nokedli. Maar daarover later meer!
