Na een tijdje niets geschreven te hebben, zijn we weer ‘terug’. Er is van alles en nog wat gebeurd. Het goede nieuws is dat de koop van mijn huis rond is, dat wil zeggen de financiering van de koper. Dat zou ik op 5 december horen, maar het was 2 dagen eerder al rond. Wat een opluchting! De overdracht zou op 8 januari plaats vinden, maar dit is naar voren gehaald op verzoek van de koper en ik heb ingestemd. Het wordt nu op 30 december dat we naar de notaris gaan. Ook dat vinden we fijn! Hoe eerder hoe beter, want we willen zooooo graag weg!!! Dus verhuis ik met kat naar Bart voor ‘t einde van het jaar. De kerst zullen we in mijn huisje vieren, als afscheid. Ik zal het niet missen, behalve de houtkachel. Ik heb er 15 jaar met plezier gewoond maar ik ben nu aan het ‘loslaten’. Dat is ook lichamelijk te merken, ben steeds zo rillerig en snotterig. Ach ja, dat is hoe het soms kan gaan bij mensen. Ik heb voor weinig een blender gekocht om meer vocht en vitamines binnen te krijgen. Het zijn gekke combinaties die ik maak, zoals appelsap met wortel en puntpaprika. Gemalen fruit geeft verstopping maar groenten geven goede stoffen en veel vocht. Het smaakt heerlijk.
Momenteel staan er hier 20 verhuisdozen waarvan de helft gevuld is. Langzaamaan brengen we dit naar Bart zijn huis. Ook daar hebben we niet stil gezeten, de schuur is bijna ontruimd en we waren weer vaste klant op de stortplaats.
Ik heb nog aardig wat brandhout staan. Daarmee red ik het makkelijk, deze laatste 3 weken. Wat over is, laat ik achter voor de nieuwe bewoners. Qua adreswijzigingen en eventuele opzeggingen, was er genoeg te doen. Het fijne is dat ik veel telefonisch en ook on-line heb kunnen regelen. En het mooiste vind ik wel dat ik m’n uitkering heb opgezegd! Ik zat 5 jaar in de bijstand omdat ik werkloos raakte toen ik zzp-er was. Daarna raakte ik arbeidsgehandicapte. Gelukkig nooit een controle gehad, daar hoor je vervelende verhalen over.
Het huis van Bart kunnen we helaas nog niet te koop zetten, omdat we over onze tanya nog geen zekerheid hebben. Bart heeft een website gevonden waar de aankondigingen op staan. Dat wil zeggen, men vergadert daar over stukken grond en tanya’s die een agrarische bestemming hebben en voorlopig zijn aangekocht door mensen. Dit kan een tijdje duren, we kunnen alleen maar gokken en hopen. Tot nu toe staat ons plot nog niet aangekondigd. Hier kijken we reikhalzend naar uit, want dat zijn de laatste formaliteiten. Maar met dit, stopt onze stroom van activiteiten wel een beetje. We willen op Bart z’n huis óók een bord met ‘te koop’. Dat viel dus effe tegen…
Dan de auto… Op een dag reden we richting mijn huis om oude grond in emmers te gaan scheppen en die naar de stort te brengen. We zouden rechtsaf slaan, toen het plotseling begon te gieten. Donker grijze wolken pakten zich samen. Het leek ons beter om maar rechtdoor te rijden voor andere klusjes. We stopten voor een rood licht en enkele seconden later KLAP. Er bleek een fietsende jongeman op het rechter achterlicht te zijn geknald. Wij stoppen, de auto uit, niemand gewond maar de jongen wilde doorrijden omdat ie naar z’n werk moest. Dit hebben we kunnen voorkomen. Hij bleek begeleid te wonen en we belden met zijn coach. Die was snel ter plaatse en vervolgens gingen we aan het regelen. Daar waren we een paar dagen aan kwijt, in totaal. Je kent ‘t wel, langs de garage, nee geen probleem voor de APK, gelukkig. Op naar het schadebedrijf voor een expertise. Toen naar de eigen verzekering enzovoort. Mensen van een garage willen je altijd wel helpen om nieuwe onderdelen te verkrijgen via een onderdelen lijn. Maar het betrof de hele unit en die moest vervangen worden. Bart hield zich de komende dagen bezig met het on-line zoeken, ook in het buitenland. Na een paar keer pech en niet leverbaar heeft hij nu de juiste unit gevonden in Polen. We zien de bezorging tegemoet. De schuld ligt bij de jongeman, we horen nog hoe en wat.
